Stan Strubbe
De zware valpartijen in de derde Touretappe blijven de gemoederen bezighouden. Wielerjournalist Thijs Zonneveld is klaar met de excuses en haalt in zijn podcast In de Waaier snoeihard uit naar de UCI en de ASO. Volgens hem liggen de fouten niet bij de renners, maar bij de mensen die het parcours hebben goedgekeurd. “Of ze doen het expres om ophef te veroorzaken, of ze geven gewoon niks om de renners. En ik weet niet wat erger is.”
Lees ook: Nederlandse analist vliegt in de cel na clash met Tourpolitie
“Je weet gewoon: hier gaan ze crashen”Zonneveld, die het slotparcours van etappe drie zelf verkende, wist al voor de koers wat er zou gebeuren. “Ik had de neiging om zelf hekken te gaan verplaatsen,” zegt hij. “Op 3,5 kilometer van de meet gaat het ineens van drie rijvakken naar twee. Dan wéét je gewoon dat het daar misgaat.”
En inderdaad: in de laatste drie kilometer ging het meerdere keren fout. “Een flauwe bocht, versmalling, onoverzichtelijke aankomst – dit zat er allemaal in,” vervolgt hij. “En als je dan ook nog in de laatste kilometer met zo'n rotbocht eindigt, ja, dan vraag je erom.”
“Ze zijn alleen maar met de verkeerde dingen bezig”
Wat Zonneveld vooral frustreert, is het gebrek aan actie. “Al jaren hebben we het over gevaarlijke finales. Maar de UCI bemoeit zich liever met de hoogte van sokken, de breedte van sturen of het formaat van een verzet, complete schijt”
“De basis is niet oké,” stelt hij resoluut. “De plek waar sporters hun beroep moeten uitoefenen is gewoon niet veilig. En niemand controleert dat écht. Als ik als passant al zie dat het misgaat, dan moeten de UCI-commissarissen en parcoursbouwers dat toch ook zien? Het zijn geen blinde mollen.”
Volgens Zonneveld hoeft de oplossing niet duur of ingewikkeld te zijn. “Het begint bij gezond verstand: een rechte aankomst, veilige hekken, geen finish na een bocht.”
“Het mag niet de taak van renners zijn om dit te weigeren”
In het slot van de podcast denkt Zonneveld hardop na over mogelijke oplossingen. Maar veel vertrouwen in de overkoepelende organisaties heeft hij niet. “De UCI en ASO gaan dit niet oplossen. Dan is de enige optie dat renners en ploegen zélf zeggen: hier sprinten we niet.”
Een moeilijke keuze, beseft hij. “Vandaag zegt Wout van Aert: ik doe niet mee, te gevaarlijk. Maar moet je dan tegen Dylan Groenewegen zeggen dat hij ook niet mag sprinten?” Hij verwijst naar het voorjaar, waar renners wél zelf koersneutralisaties afdwongen. “Maar dit is de Tour. Hier is die ruimte er gewoon niet. Dat is de machteloze realiteit.”
