Stan Strubbe
De hoop op een nieuwe triomf voor Primož Roglič in een grote ronde lijkt als sneeuw voor de zon te verdwijnen. De kopman van Red Bull-Bora-Hansgrohe zakte zondag verder weg in het klassement van de Giro en staat inmiddels tiende, op bijna vier minuten van het roze. Volgens zijn ploeg is dat te wijten aan de gevolgen van enkele valpartijen, maar het roept vragen op over zijn werkelijke ambities – én zijn toekomst op het allerhoogste niveau.
Geen verkenning
Wat is er aan de hand met Roglic? De Sloveen, normaal gezien een zekerheid voor de top vijf in grote rondes, lijkt in Italië nooit echt in zijn ritme te zijn gekomen. “Het is stilaan een cliché dat je Roglic nooit mag afschrijven,” stelt Renaat Schotte in VRT’s Extra Time Koers. “Maar dit keer is het anders. Hij had geen enkele rit verkend. Dat zegt toch iets over zijn mindset.”
De ploeg schuift fysieke hinder na valpartijen als verklaring naar voren. Een logisch excuus, maar Schotte twijfelt. “Als die crashes het probleem zijn, dan mag je hem nog niet uitvlakken voor het podium. Renners weten altijd meer dan wij, en zijn collega’s schrijven hem ook nog niet af.” Toch lijkt het vertrouwen bij de buitenwereld te slinken.
Geen Rome, geen Tour-glorie meer?
Roglic heeft de Giro duidelijk niet als ultiem doel benaderd. Volgens zijn entourage draait alles om de Tour de France. “Misschien gebruikt hij deze ronde inderdaad als voorbereiding,” klinkt het. “Maar wat dan met zijn kansen daar? Met deze vorm win je ook in juli niets.”
De 35-jarige Sloveen lijkt in een fase te zitten waarin het lichaam trager herstelt en de echte explosiviteit wegebt. “Het is dus best mogelijk dat we hem nooit meer op het hoogste schavot van een grote ronde zien,” stelt Schotte hardop. “Eindwinst? Dat wordt bijzonder moeilijk. Zelfs een podium is nu al ver weg.”
Toch is het geen volledig verloren zaak, zegt hij. “Als UAE de teugels even laat vieren, kan hij misschien nog een rit winnen. En wie weet mikt hij op een vierde zege in de Vuelta. Als het deelnemersveld meevalt, kan het nog. Denk aan hoe Chris Horner destijds als ‘opa’ die ronde won.”
Wat er ook gebeurt: Roglic blijft mysterieus. “We weten nooit wat er écht speelt. Hij praat weinig, laat niets los. Dat maakt hem moeilijk te lezen. Maar misschien ook: net daardoor zijn we telkens weer verbaasd als hij plots iets uit zijn benen schudt.”
