Remco Evenepoel maakte vandaag bekend dat hij volgend jaar vol voor eindwinst in de Giro d'Italia gaat. En volgens ons kon de wereldkampioen geen betere keuze maken dan dat. Maar waarom eigenlijk?
Evenepoel reed in 2021 al eens La Corsa Rosa, maar was destijds pas net terug van de zware blessure die een horrorcrash in de Ronde van Lombardije van 2020 hem had bezorgd. Nu trekt hij dus terug naar het land van pasta en pizza, om in mei een gooi te doen naar de Trofeo Senza Fine. Wij zijn het met die keuze eens en wel hierom:
LEES MEER: EVENEPOEL KIEST DEFINITIEF VOOR GIRO D'ITALIA
1. DE TIJDRITKILOMETERS
We kennen Evenepoel als gepatenteerd tijdrijder. De Aerokogel van Schepdaal wordt hij door zijn ploegmaats genoemd en dat is niet voor niets. Ook in de Vuelta a España die de 22-jarige allrounder eerder dit jaar won liet hij zien waarom; naaste belager Primoz Roglic - en rechtstreekse concurrent voor Vuelta-winst - werd in 30 kilometer op een kleine minuut gereden.
De Tour bracht maar 22 tijdritkilometers, terwijl er in Italië meer dan 70 tegen de klok wachten. De keuze tussen de Tour de France en de Giro d'Italia was voor het Vlaamse talent qua tijdritkilometers dus eenvoudig.
2. DE VORMPIEK
Dit jaar al liet Evenepoel zien dat het aanhouden van een vormpiek voor bijna twee maanden geen enkel probleem vormt. Al super zijn in de Clásica San Sebastián, dit doorzetten in een bijna foutloze Vuelta en als kers op de taart de wegrit op de wereldkampioenschappen wielrennen in Wollongong volledig domineren; alsof het geen moeite kostte, zo zag het eruit.
Een eventuele eindzege in de Giro d'Italia zou dan ook geen struikelblok vormen voor het willen verdedigen van zijn titel in Luik-Bastenaken-Luik. En als we in het recente verleden kijken blijkt het geen onmogelijke zaak, want Danilo Di Luca won beide koersen ook vijftien jaar terug.
3. ZWAKTE QUICK-STEP IN GIRO MINDER ZICHTBAAR
Als de Vuelta één ding aan het licht bracht, is het dat Evenepoel in de zware bergritten een soort van eenmansploeg was. Julian Alaphilippe viel al snel uit, Fausto Masnada was niet in topvorm en van Louis Vervaeke en Ilan Van Wilder mogen we niet de grootste wonderen verwachten bergop. In de Tour zou de ploegsterkte van Quick-Step funest zijn.
In de Giro is dat al wat minder het geval. Bovendien trok de ploeg van Patrick Lefevere deze winter Jan Hirt aan. De Tsjech weet wat het is om een goede Giro te rijden - hij won dit jaar een bergrit - en kan zich helemaal wegcijferen voor Evenepoel. Met Alaphilippe, Andrea Bagioli, Mattia Cattaneo, Hirt, James Knox, Masnada, Van Wilder, Mauri Vansevenant en Vervaeke moet het in Italië wel lukken om een goede ploeg voor die wedstrijd op te stellen.
4. UITDAGING IN DE BERGEN
Buiten dat het voor de 22-jarige alleskunner iedere koers draait om winnen, is het ook belangrijk om ieder jaar beter te worden. De enige kleine achilleshiel die Evenepoel mogelijk nog kan hebben, is het standhouden in bergetappes waar op hogere hoogte meerdere cols moeten worden beklommen.
Oké, richting Sierra Nevada in de Vuelta, dat was ook naar 2.500 meter. Echter was dat de enige klim die ertoe deed die dag en het enige gedeelte waar Evenepoel gelost had kunnen worden zat al in het begin van de 30 kilometer lange slotklim, het gedeelte op de Alto de Hazallanas. Remco's keuze voor de Giro zorgt ervoor dat hij zich als de nieuwe koning van het wielrennen gaat begeven op een terrein waarvan hij nog niet weet of hij de koning wel of niet is. Een slimme zet. Slaagt hij, dan zal het zelfvertrouwen richting een volgende Tour-deelname alleen maar toenemen. Faalt hij? Dan is het een goed leermoment in het proces richting de allerhoogste top van de wielersport: een eindzege in de Tour de France.
5. WEG VAN DE TOUR-GEKTE
Het is een cliché dat maar blijft terugkomen: de Tour de France is een gekkenhuis. Alles en iedereen wil wat van iedere renner, iedere coureur heeft weer een ander verhaal en je wordt nooit met rust gelaten. In de Giro d'Italia is dat compleet anders; daar kunnen renners 's ochtends in de startplaats nog om een cappuccino'tje gaan, om even later rustig op de fiets te stappen, geadoreerd te worden door het gepassioneerde Italiaanse publiek en de etappe aan te vangen.
De vlakke etappes in Italië zijn net trainingsritjes, terwijl het in de Tour van kilometer 0 tot de laatste kilometer drummen, spanning en sensatie is. Het minder hoeven vechten voor de plek levert veel energie op die in bergetappes en tijdritten belangrijk gaat zijn. Laat jezelf maar even helemaal onderdompelen in het land dat al verliefd op jouw manier van koersen is geraakt.
6. HET KAN EIGENLIJK MAAR IN 1 RIT MIS GAAN
We weten het, we mogen de Goden niet verzoeken. Maar als we afgaan op het parcours van de Giro van 2023, is dat echt gemaakt voor Remco Evenepoel. Niet alleen zijn er 70 kilometers tegen de klok, ook de bergetappes zijn op één na allemaal gunstig voor de capaciteiten van Remco. De eerste bergritten naar Lago Laceno en Gran Sasso zijn Unipuerto-ritten zoals we die in de Vuelta vaak zien: de slotklim zal het enige obstakel vormen. Op weg naar Crans Montana bereiken de renners hoge hoogten op de Col du Grand Saint-Bernard en de Croix de Coeur, maar is de aankomst bergop een loper die perfect past bij Evenepoels capaciteiten.
Ook rit 16 richting Monte Bondone zit vol van de laagvliegers, waar Evenepoel geen schrik van moet hebben. De achttiende etappe richting Zoldo Alto kent een drietrapsraket in de finale, maar daar moet een fitte Evenepoel ook zijn wil op kunnen leggen. Enkel in rit 19 liggen de echte moordenaars bergop te wachten: de combinatie van de Passo Campolongo, Passo Valparola en met name de finale op de Passo Giau, Passo Tre Croci en de climax op Tre Cime di Lavaredo zijn de echte test of Remco tegen alle tegenstand bestand is.
7. NOG EVEN GEEN POGACAR OF VINGEGAARD
Wat ook wel lekker is, is dat zowel Tadej Pogacar als Jonas Vingegaard in 2023 natuurlijk alle ballen op een derde respectievelijk tweede Tour-zege zetten. Die twee zijn namelijk niet alleen bergop van buitencategorie, maar hoeven in de tijdrit ook niet veel onder te doen voor Evenepoel. En dan is het wel fijn als ze je nog even een grote ronde lang niet compleet gek kunnen maken.
Nee, wat dat betreft zijn tegenstanders als Jai Hindley, Geraint Thomas en João Almeida - enkel zij staan voorlopig op de startlijst van de Giro in 2023 - een stuk makkelijker te behappen en bovendien een stuk beter voorspelbaar qua manier van koersen. En dan kan een grote ronde lang zuinig zijn op de eigen krachten zich zeker uitbetalen.
8. DE IDEALE OPSTAP NAAR DE TOUR VAN 2024
In 2022 de Vuelta a España winnen, in 2023 de Giro d'Italia winnen en dan in 2024 als een van de topfavorieten voor eindwinst in de Tour de France vertrekken vanuit het land waar je het jaar voordien de grootste wedstrijd van dat land hebt gewonnen: eigenlijk bestaat er geen beter scenario voor Remco Evenepoel.
De rust, relatief zwakke bergritten en dito deelnemersveld zorgden in de Vuelta voor een Evenepoel die niet te kloppen bleek. De stap hogerop in de Giro d'Italia succesvol afsluiten zou de renner die nu al blaakt van het zelfvertrouwen nog meer eigenwaarde geven. De wielerwereld ligt aan zijn voeten, het is nu kwestie dat Patrick Lefevere en Remco Evenepoel zelf de juiste route uitstippelen naar onoverwinnelijkheid. En met een deelname aan de Giro in 2023 is de eerste juiste stap al gezet.
