Yorrith Haan
België neemt afscheid van opnieuw een wielericoon. Negen maanden na het overlijden van Rik Van Looy is nu ook Walter Godefroot gestorven, op 82-jarige leeftijd. De Oost-Vlaming stond bekend als een van de meest verbeten rivalen van Eddy Merckx, maar ook als de man die bij Telekom uitgroeide tot een van de succesvolste managers van de jaren negentig en tweeduizend.
Zijn talent werd al vroeg zichtbaar. Op de Olympische Spelen van Tokio in 1964 pakte Godefroot brons in de wegrit, waarna hij datzelfde jaar ook op het WK in de schaduw van Merckx zijn naam vestigde. De eerste confrontatie tussen de twee jonge Belgische talenten volgde op het BK: Godefroot werd kampioen, Merckx tweede. Het bleek de start van een rivaliteit die een groot deel van zijn carrière zou tekenen.
Een palmares vol klassiekers
Ondanks de hongerige aanwezigheid van Merckx bouwde Godefroot een rijk erelijst op. In 1967 won hij Luik-Bastenaken-Luik, in de sprint sneller dan Merckx zelf. Datzelfde jaar schreef hij ook zijn eerste Touretappe bij op zijn naam, waarna er nog negen zouden volgen. De groene trui in 1970 en de allereerste ritwinst ooit op de Champs-Elysées in 1975 behoren eveneens tot zijn wapenfeiten.
Maar het meest lag Godefroot het werk in Vlaanderen en Noord-Frankrijk. De Ronde van Vlaanderen won hij tweemaal, in 1968 en in 1978, waarmee hij bewees ook op latere leeftijd nog mee te kunnen doen. Parijs-Roubaix schreef hij in 1969 op zijn naam, opnieuw vóór Merckx. Bovendien introduceerde hij onbewust de legendarische Koppenberg in de wielerwereld: een helling die hij tijdens zijn trainingen ontdekte en pas na zijn actieve loopbaan verklapte aan de parcoursbouwer van de Ronde.
Van fietsenwinkel naar succesmanager
Na zijn actieve carrière begon Godefroot met zijn vrouw een fietsenwinkel in Deurle, die tot op vandaag een begrip is in de streek. Toch bleef de koers lonken. Als ploegleider bij Capri Sonne – samen met Patrick Lefevere – leerde hij het vak, maar zijn grootste faam verwierf hij bij Telekom. Daar transformeerde hij de ploeg van een middelmatige formatie tot een wereldmacht, met onder meer de Tourzeges van Bjarne Riis (1996) en Jan Ullrich (1997).
Die successen werden echter overschaduwd door de dopingpraktijken in het wielrennen van die periode. Vrijwel alle toprenners van Telekom spraken later openlijk over het gebruik van epo, maar Godefroot zweeg steevast. Zijn rol in die jaren blijft daardoor omstreden.
Na een laatste, tumultueuze periode bij Astana verdween Godefroot uit de koers. De ziekte van Parkinson zorgde ervoor dat hij de laatste jaren nauwelijks nog in het openbaar verscheen. Met zijn overlijden verliest België een renner die niet alleen in de schaduw van Merckx zijn plaats opeiste, maar ook als manager een blijvende stempel drukte op het internationale wielrennen.
