Kevin De Jonghe
Dat ging dan toch (veel) beter dan verwacht voor Wout van Aert! Een bijzonder bemoedigende prestatie van onze landgenoot in de eerste etappe, die net niet in een zege kon worden omgezet. Het moeten afleggen tegen iemand als Mads Pedersen is echter zeker geen schande.
Op de limiet
Van Aert had zelf grote twijfels over hoe de vorm voor dit openingsweekend zou zijn. Een terugval kan natuurlijk nog altijd, maar hij ligt wel degelijk op roze koers. Dat heeft hij dus te danken aan een sterke openingsetappe waarin hij tweede werd en tijdens de rit op momenten toch wel overschot leek te hebben.
Behalve richting het einde van de slotklim dan. Daar zagen we de Kempenaar plots wel heel drastisch terug waaien. Gelukkig was het nog maar even tot aan de top en kon hij zijn wagonnetje nog net aansluiten. Na de wedstrijd werd Van Aert door de plaatselijke interviewer gevraagd ‘of hij zich liet terugzakken’.
Uiteraard helemaal geen moment om je te laten terugzakken, het antwoord van Van Aert was dan ook duidelijk: “Man, ik zat daar volledig op mijn limiet. Dat was zeker geen bluf. Het was kruipen tot aan de top.” Achteraf gaf Van Aert nogmaals toe dat het daar ‘tussen hangen en wurgen’ was.
Dromen van roze
Maar de balans na de eerste etappe is absoluut positief. Dit had Van Aert zelf niet bepaald zien komen enkele dagen geleden, en zelfs tijdens de rit niet echt. “Dit was enorm boven verwachting. Ik voelde me gedurende de rit niet echt goed, maar er zijn deze Giro maar één of twee kansen om het roze te pakken, dus wilde ik het echt proberen.”
Morgen dan toch maar een gooi richting roze trui? Op een tweede plaats en op vier seconden van Pedersen, met de tijdritkwaliteiten die hij heeft, kan het zeker lukken. “Eerst even deze rit laten bezinken, en dan zien we wel. Er zijn hier veel sterke renners met een stevige tijdrit. Dus makkelijk zal het zeker niet worden”, besloot Van Aert.
