Kevin De Jonghe
Het voorjaar ligt achter de rug, dat wil zeggen dat we ons mogen opmaken voor de eerste grote ronde van het seizoen. Komende vrijdag gaat de Giro d’Italia van start, wij bekijken alvast welke favorieten we mogen verwachten voor de eindzege, én welke Belgen er zich zullen profileren.
We zijn alweer toe aan editie nummer 108 van de Ronde van Italië. De Grande Partenza zal deze keer plaatsvinden in Albanië. In het openingsweekend krijgen we een driedaagse op Albanees grondgebied voorgeschoteld. Met op maandag meteen een rustdag maken we dan op dinsdag de oversteek naar Italië. Met heel wat spektakelrijke etappes op het menu belooft het alweer smullen te worden.
De route
Al betreft het toch wel atypisch parcours in deze drie weken Giro. De eerste twee weken valt er immers niet één rit als echte bergetappe te bestempelen. Wel veel heuvelachtig gebied waar ook de favorieten hier en daar hun slag zullen willen slaan, net als in de tijdritten op dag twee en op dag tien. Maar liefst 9 (!) etappes staan gecatalogeerd als 'heuvelachtig', dat belooft dus razend interessant te worden.
Zulke ritten zijn immers vaak terrein voor verschillende soorten van renners, van sprinters over klassieke types naar de echte klassementsmannen. Die laatste groep moet voor de eerste bergrit dus wel even flink wat geduld tonen. Die staat zowaar pas op dag vijftien (!) op de agenda.
Vervolgens krijgen we wel een loodzware slotweek met 5 bergetappes in totaal, intussen nog afgewisseld met twee vlakke ritten. Zoals dat steevast het geval is in grote rondes kunnen er ook nu enkele topfavorieten voor de eindzege naar voren worden geschoven. Wie mogen we straks aan het front verwachten?
De favorieten
Dan denken we in de eerste plaats uiteraard aan Primoz Roglic. De Sloveen was in Italië al eindwinnaar in 2023, en zou dat kunststukje graag nog eens overdoen. Daarnaast heeft de renner van Red Bull-Bora Hansgrohe ook al vier zeges in de Vuelta achter zijn naam. Maar weinigen die de dag van vandaag zoveel ervaring hebben in het succesrijk afronden van een grote ronde.
Bovendien lijkt Roglic ook nu weer in perfecte conditie te zitten om een gooi te doen naar Giro-glorie. Een dikke maand geleden schreef hij De Ronde van Catalonië achter zijn naam, net als in 2023. Het jaar dus waarin hij ook voor de eerste keer de Giro wist te winnen. Een voorbode voor wat er ons straks te wachten staat?
Dan zal hij in eerste instantie toch voorbij Juan Ayuso moeten geraken. De nog steeds amper 22-jarige Spanjaard heeft nog geen grote ronde achter zijn naam staan, maar het staat in de sterren geschreven dat dit hem ooit zeker zal lukken. Met deze Giro krijgt hij daar alvast een uitgelezen kans toe. Tijd om uit de schaduw van Tadej Pogacar te treden.
Zo is het immers eigenlijk nog maar de eerste keer dat er bij Team UAE voluit zijn kaart wordt getrokken. Hij reed de voorbije drie jaar dan wel telkens de Vuelta – waarin hij al derde en vierde wist te worden – maar dat wel steevast met Joao Almeida aan zijn zijde als medekopman. Nu is Ayuso echt de vooruitgeschoven pion.
De outsiders
Al is er bij UAE zoals gewoonlijk uiteraard geen gebrek aan talent. Met Adam Yates hebben ze toch ook nog een outsider voor winst aan boord, al zal die in eerste instantie dus wel vooral moeten zien dat kopman Ayuso beschermd wordt. De Brit heeft al verscheidene mooie resultaten geboekt in grote rondes, maar winnen was voor hem nog niet weggelegd.
Met wie moet er voor de rest zo nog rekening worden gehouden? Wel, met Richard Carapaz blijkbaar. Door de bookmakers niet meteen naar voren geschoven als kandidaat eindwinnaar - zijn laatste en enige zege in een grote ronde dateert dan ook al van 2019 in de Giro – maar zelf razend ambitieus. De Ecuadoraan zegt toch voor een klassement te willen strijden.
Vervolgens wordt het ook uitkijken naar wat Thymen Arensman bekomen. De 25-jarige Nederlander bleek in The Tour of The Alps alvast in goede doen. En wat met Antonio Tiberi, de grote hoop van het vaderland op winst in de eigen Giro? Vorig jaar werd de Italiaan al vijfde in eigen land, het parcours lijkt hem alvast gunstig gezind.
Of moeten ze in Italië dan toch hun hoop richten op Giulio Ciccone? Vermoedelijk niet voor het eindklassement, daar zijn tijdrit te matig lijkt. Hetzelfde verhaal bij Michael Storer, hoewel een echte klimgeit. Dan valt er toch nog eerder in de richting te kijken van Derek Gee, Egan Bernal of Jai Hindley, die laatste is de back-up voor Roglic bij Red Bull-Bora Hansgrohe en zelf al eindwinnaar van de Giro in 2022.
De Belgen
Dat wat betreft de favorieten op de eindzege, wat mogen we verwachten van de Belgen? Duidelijk al geen kanshebbers om te strijden voor het algemene klassement dus, of weet ene Wout van Aert ons straks te logenstraffen met deze uitspraak? We durven te denken van niet, want niet wegneemt dat er analisten zijn die denken dat de Kempenaar toch voor een klassement wil gaan.
Niets van aan zeggen ze bij Visma-Lease a Bike, desondanks het feit dat er uit Nederlandse hoek en vorige week ook nog bij Dirk De Wolf viel te horen dat hij zich zou richten op een klassement. Gezien ze dit bij zijn ploeg afdoen als complete onzin hoeven we voorlopig echter niet aan te nemen dat dit ook effectief het geval zal zijn.
Dat Van Aert gebrand is om sterke prestaties neer te zetten in Italië, dat staat dan weer buiten kijf. Echter kijkt hij hier dan in de richting van ritzeges, al zullen die er vermoedelijk niet in de sprint komen. Ook topsprinter Olav Kooij is immers aan boord bij Visma. Met tal van heuvenritten en twee tijdritten genoeg kansen echter voor Van Aert om te scoren.
Naast de grote Belgische hopen komen er nog 13 landgenoten aan de start. Al spreken we hier met alle respect niet over de meest klinkende namen. Dat neemt dan weer niet weg dat jongens als Quinten Hermans, voorjaarsrevelatie Milan Fretin, Gerben Thijssen, Dries De Bondt of Piet Allegaert niet voor succes zouden kunnen zorgen.
