Yorrith Haan
Michael Matthews heeft zijn eerste zege van het seizoen te pakken. De ervaren Australiër van Team Jayco AlUla was in Eschborn-Frankfurt de sterkste in de sprint van een uitgedund peloton. Na een lastige koers over de Feldberg en meerdere beklimmingen van de Mammolshain bleef hij in de finale Magnus Cort en Jon Barrenetxea voor. Favorieten als Jasper Philipsen en Thibau Nys haakten al vroeg af.
LEES OOK: Vuelta etappe 21: Philipsen op het feestje van Visma?
Lastig tweede deelDe koers over 198 kilometer kende een herkenbaar profiel: vlakke aanloop, een lastig middenstuk met de Feldberg (7,6 km aan 6,5%) en driemaal de explosieve Mammolshain (2,3 km aan 8,3%), gevolgd door een finale van ruim dertig kilometer richting Frankfurt. Traditioneel het strijdtoneel tussen sterke sprinters en explosieve puncheurs – waarbij dit keer de klimmers de bovenhand kregen.
In de openingsfase reed een klassiek vluchtersduo weg: Laurence Pithie en Pierre Thierry. Hun voorsprong liep op tot zes minuten, maar al bij de tweede passage van de Mammolshain zat hun avontuur erop. Vooral Jayco AlUla en Uno-X Mobility namen op de hellingen het heft in handen en deden dat met succes. Grote namen als Nys en Philipsen moesten de rol lossen en wisten – mede door het hoge tempo in het peloton – niet meer terug te keren.
De laatste beklimming van de Mammolshain zorgde zoals verwacht voor chaos. Neilson Powless viel aan, waarna onder meer supertalent Albert Withen Philipsen en Alessandro Covi het probeerden. Toch was het uiteindelijk Maximilian Schachmann die met Gregor Mühlberger en Andreas Leknessund als enige echt wist weg te springen. Het drietal pakte tien seconden, maar hield dat niet lang vast. Leknessund werkte niet mee, en in het peloton daarachter bleef het onrustig met tal van aanvallen.
Sterke sprinters
Op iets minder dan twintig kilometer van de finish was alles weer samen. De sprinters die nog over waren, wreven zich in de handen. Jayco AlUla en Uno-X hielden het tempo hoog. Een late poging van Emil Herzog leverde niets op, en dus draaide alles uit op een sprint in Frankfurt. Cort ging vroeg aan, maar Matthews liet niets aan het toeval over. Met een krachtige jump verwees hij de Deen naar plek twee. Jon Barrenetxea sprintte verrassend naar het podium.
Voor Matthews is het een bevestiging van zijn goede vorm en uithoudingsvermogen, na een voorjaar waarin hij vooral ondersteunend reed. Voor Philipsen en Nys blijft het bij de vraag of hun klimvermogen op dit soort omlopen nog verbetering behoeft.
.webp)
