Mathieu van der Poel is terug in het veld en hoe. Bij zijn rentree in de Wereldbeker van Namen trok de wereldkampioen meteen aan het langste eind, al ging dat niet zonder slag of stoot. De Citadel van Namen is geen parcours om rustig terug te keren en dat bleek ook uit het koersverloop. Vader Adrie van der Poel keek aandachtig toe en vatte na afloop scherp samen hoe hij de eerste cross van zijn zoon had ervaren.
LEES OOK: Herygers onthult markant verhaal: ''Van een zonnend meisje''
Bewuste keuze voor zware openerDat Van der Poel net in Namen zijn veldritwinter aftrapte, was op voorhand al opvallend. De Citadel staat bekend als een van de lastigste omlopen op de kalender, iets wat ook analisten als Paul Herygers vooraf deden vermoeden dat outsiders als Thibau Nys en Michael Vanthourenhout kansen zouden krijgen.
Zijn concurrenten hielden hem lange tijd onder druk, waardoor de wereldkampioen pas laat in de wedstrijd het verschil maakte. Volgens zijn vader was dat geen toeval. “Dat zal ook wel te maken hebben met het feit dat hij zegt: ik kan hier ook geen hele cross alleen vooruit rijden,” analyseerde Adrie van der Poel bij In de Leiderstrui.

Geen crossgevoel, wel conditie
Adrie zag een duidelijke verklaring voor het verloop van de wedstrijd. Zijn zoon beschikte al over een stevige conditie, maar miste nog het typische ritme van het veldrijden. “Ik denk dat hij conditioneel wel goed was, maar geen crossgevoel had,” klonk het eerlijk. Dat gevoel is iets wat andere renners al wekenlang hebben opgebouwd, terwijl Van der Poel pas net terugkeerde tussen de linten.
Dat gebrek aan automatismen kwam volgens zijn vader ook tot uiting in de wedstrijd zelf. Halfweg ging Van der Poel tegen de grond, een fout die volgens Adrie past binnen dat zoeken naar het juiste gevoel op de fiets. Het was geen teken van zwakte, maar van gewenning.
Cruciaal was dat Van der Poel zijn beste ronde bewaarde voor het einde. In de slotronde plaatste hij zijn aanval, reed hij weg van zijn tegenstanders en stelde hij alsnog orde op zaken. Net dat stemde zijn vader tevreden.
Stan Strubbe