Stan Strubbe
Voor Jasper Philipsen begon de Tour de France met een droomstart: winst in de openingsrit, de gele trui om zijn schouders en grote ambities voor het vervolg. Maar drie dagen later lag hij op de grond na een zware valpartij bij een tussensprint. De pijn was zowel fysiek als mentaal groot, maar intussen krabbelt de sprinter langzaam weer op.
LEES OOK: Philipsen krijgt steun uit onverwachte hoek na klap
“Ik neem Coquard niets kwalijk”Philipsen viel tijdens de tussensprint in rit drie en moest meteen opgeven. Bryan Coquard werd door velen aangewezen als schuldige, maar van boosheid is bij Philipsen geen sprake. “Het was een race-incident. Ik weet hoe het is om kritiek te krijgen en dat mensen op zoek gaan naar een 'slechterik'. In dit geval was dat Coquard, maar er viel weinig aan te doen.”
Opvallend genoeg had hij vlak voor de valpartij nog met de Fransman gesproken. “Ik zei hem dat we geen risico moesten nemen en hij antwoordde dat hij gewoon volgde. Zoiets zeg ik nooit voor een tussensprint. Er wordt eigenlijk nooit gevallen… en dan gebeurt het nu net wél. Een soort selffulfilling prophecy.”
Na de crash kwam ploegmaat Gianni Vermeersch meteen bij hem staan. “Ik vroeg nog: ‘valt het mee?’ Maar hij was een beetje in paniek. Vijf seconden later was ook ik iets nuchterder om te beseffen dat het gedaan was. Toen kwam de pijn – fysiek, maar zeker ook mentaal.”
“De gele trui ligt in de woonkamer”
Ondanks de ritwinst in Lille en zijn korte periode in het geel, heeft Philipsen moeite om over een geslaagde Tour te spreken. “Het heeft tenslotte maar drie dagen geduurd. Het verzacht de pijn dat ik die eerste rit won. De rit en de trui nemen ze me niet meer af, maar ik had nog genoeg ambities. En de conditie was goed.”
De schade was aanzienlijk: een sleutelbeenbreuk, een gebroken rib, en complicaties aan het AC-gewricht. “Mijn sleutelbeen was verplaatst richting mijn Trapeziusspier. Daardoor had ik in het begin ook veel nekpijn. Het was even bang afwachten, maar ik raakte niet in paniek. Ik kon mijn benen nog bewegen.”
Inmiddels herstelt Philipsen goed. “Mijn wonden zijn geheeld, dat betekent dat m’n lichaam in goede vorm was. Ik zit nog niet op de fiets, dat lukt nog niet met het sleutelbeen, maar ik gebruik geen pijnstilling meer en word elke dag mobieler.”
De Tour volgt hij gewoon op televisie, samen met familie en vrienden. “We hebben een barbecue gehouden en er zijn veel mensen langsgekomen. Ze wilden allemaal de gele trui zien. Die ligt nog gewoon in de woonkamer. De rest van mijn koffer? Die heb ik nog steeds niet uitgepakt. De Tour is ergens nog altijd daar.”
