Mathieu van der Poel heeft zich in zijn eerste rit in het Critérium du Dauphiné meteen in de finale laten zien. De Nederlander maakte deel uit van de kopgroep met Pogacar, Vingegaard, Evenepoel en Buitrago, maar moest in de sprint genoegen nemen met een derde plaats. Toch overheerste het positieve gevoel bij Van der Poel, die na zijn val op de mountainbike pas net terug in competitie is.
“Het was een mooie finale,” blikte hij na afloop terug. “Ik zat daar met vier klassementsrenners, en ik was blij dat ik mee kon strijden. Verliezen blijft balen, maar ik bekijk het liever van de goede kant.” Enkele weken geleden liep hij nog een polsblessure op, maar daarvan leek onderweg weinig te merken. “Het is gewoon de hardheid die nog wat ontbreekt.”
Meedoen, maar nog niet winnen
Op de steile Côte de Buffon kon Van der Poel aanklampen bij Pogacar en Vingegaard. “Die klim was toch pittiger dan gedacht, zeker met de wind van voren,” zei hij. “Het liep ook nog even door, dus ik moest diep gaan. Daarna zat ik echt op de limiet.” De sprint begon hij vroeg, deels omdat het peloton op komst was. “Ik dacht: als ik wacht, komen ze misschien nog terug. Maar ik had niet de benen om het helemaal af te maken.”
Het is geen geheim dat Van der Poel normaal de snelste is in zo’n groepje, maar deze keer niet. “Ik merkte dat ik niet zo goed herstelde als anders. Normaal kunnen mijn benen dat beter aan. Dat is iets wat ik alleen met koershardheid terugkrijg, en dat mis ik nog een beetje.”
Goede signalen richting zomer
Toch was hij niet teleurgesteld. “Ik heb goed kunnen trainen en was blij dat ik in deze finale zat. Het gevoel is prima, en ik ben gewoon blij dat ik met die jongens mee kon doen tot op het eind.” Voor Van der Poel was het bovendien zijn debuut in de Dauphiné, een koers die hij normaal overslaat in zijn voorbereiding.
Dat hij meteen kon meestrijden met de favorieten, stemde hem tevreden. “Natuurlijk had ik graag gewonnen, maar ik denk dat ik vooral tevreden mag zijn. Hier had ik vooraf voor getekend.” Met het oog op het verdere seizoen is het in elk geval een geruststellende opsteker.