Yorrith Haan
De Heistse Pijl van 2025 werd er een vol incidenten, maar het was de jonge Fransman Paul Magnier die met de bloemen aan de haal ging. De 21-jarige renner van Soudal-Quick Step kende een koers vol hindernissen, waaronder een pijnlijke valpartij, maar toonde karakter en veerkracht door alsnog de sprint naar zijn hand te zetten. Zijn zege betekende de 998e overwinning voor zijn ploeg, een veelzeggend getal in aanloop naar een historisch moment.
Valpartijen en onrust kleuren de koers
De koers begon zoals wel vaker met een vroege vlucht, bestaande uit zes renners. Het peloton hield echter strak de controle, waardoor de voorsprong nooit meer dan twee minuten bedroeg. De ontsnapping bleek dan ook gedoemd om ingehaald te worden. Ondertussen werd het peloton geteisterd door valpartijen, waaronder een stevige klap voor Paul Magnier in de eerste helft van de wedstrijd.
Vlak voor de slotronde maakte Aldo Taillieu gebruik van een moment van verwarring om te ontsnappen. De jonge Belg reed enige tijd solo voor het peloton uit, maar zijn aanval strandde op acht kilometer van de finish. De sprintersploegen zetten zich toen definitief op kop, al verliep ook die voorbereiding niet zonder slag of stoot. In de slotfase gingen onder anderen Gerben Thijssen en Lukas Kubis tegen de vlakte, wat leidde tot een uitgedunde en rommelige sprint.
Perfect getimede sprint na meesterlijke lead-out
Ondanks zijn eerdere val wist Magnier zich net op tijd opnieuw voorin te melden. Met hulp van ploegmaat Bert Van Lerberghe – die hem perfect afzette – begon hij aan de sprint vanuit een ideale positie. Voor hem waren het Tobias Lund Andresen en Simon Dehairs die de slotbocht als eersten aansneden. Dehairs probeerde als eerste aan te gaan, maar raakte kort in contact met een uitzakkende renner en verloor kracht in zijn eindsprint.
Magnier bleef kalm en koos het juiste moment om aan te zetten. Met een explosieve versnelling schoot hij voorbij Dehairs en hield hij de oprukkende Andresen knap af. Wat volgde was pure ontlading bij de jonge Fransman, die niet alleen zijn eerste zege in lange tijd boekte, maar ook zijn ploeg een stap dichter bij een mijlpaal bracht.
Na afloop toonde Magnier zich dankbaar én emotioneel. “De valpartij deed pijn, maar ik ben snel weer opgestaan. In de laatste 600 meter wilde ik bij de eerste drie zitten, dan kon ik alles geven,” vertelde hij. Over zijn ploegmaat liet hij geen twijfel bestaan: “Bert Van Lerberghe verdient een Tour-selectie, hij leverde een geweldige lead-out.” De overwinning van Magnier onderstreept eens te meer de kracht en diepte van Soudal-Quick Step. Morgen wacht alweer een nieuwe kans in de Brussels Cycling Classic, met Tim Merlier als uitgesproken favoriet.
