Yorrith Haan
Ludo Dierckxsens is op 60-jarige leeftijd overleden. De voormalige profwielrenner werd onwel tijdens zijn deelname aan de 1.000 kilometer van Kom op tegen Kanker. Reanimatie mocht niet meer baten. Het Belgische peloton verliest niet alleen een ex-kampioen, maar ook een van zijn kleurrijkste en meest geliefde figuren.
Dierckxsens kende een atypisch parcours. Pas op zijn 29e tekende hij zijn eerste profcontract. Toch maakte hij die late start meer dan goed. In 1999 volgde zijn doorbraak met de Belgische titel, behaald op de Muur van Geraardsbergen. Even later verbaasde hij in de Tour de France met een ritzege in Saint-Étienne, na een sterke solo.
Van kampioen tot cultfiguur
Diezelfde Tour leverde hem echter ook een bittere nasmaak op. Een onschuldige opmerking over een vroegere cortisone-injectie leidde tot een schorsing van zes maanden. Het incident raakte zijn imago nauwelijks. Dierckxsens bleef geliefd bij het publiek – dankzij zijn openhartigheid, zijn strijdlust en vooral zijn onafscheidelijke glimlach.
Na zijn profloopbaan, die liep van 1994 tot 2005, bleef hij verbonden met het wielrennen. Met een eigen fietsenwinkel, als ambassadeur van merken, en zelfs op televisie, waar hij opdook in reeksen als De Ronde en FC De Kampioenen. Zijn liefde voor de fiets bleef onverminderd groot.
Onwel
Dat engagement bracht hem ook bij het liefdadigheidsinitiatief Kom op tegen Kanker. Tijdens een van de ritten van de 1.000 kilometer werd hij plots onwel. Ondanks snelle hulp overleed hij later op de dag. Het nieuws sloeg in als een bom in het Belgische wielermilieu.
Ludo Dierckxsens zal herinnerd worden als de man met het hart op de tong, de glimlach op het gezicht en de benen van een kampioen. Zijn erelijst is indrukwekkend, zijn nalatenschap des te warmer.
