Yorrith Haan
Maxim van Gils stond na zijn vierde plaats vorig jaar geboekstaafd als een van de outsiders voor Luik-Bastenaken-Luik. Door zijn val in de Amstel Gold Race zijn de vooruitzichten nu echter compleet anders. "Ik heb nog nooit zo veel pijn gehad in mijn benen", zei Van Gils, die woensdag in de Waalse Pijl nog de finish haalde, maar onderkoeld en in tranen over de streep kwam.
Ook enkele dagen later zijn de twijfels niet verdwenen. "Het gaat nog altijd niet supergoed", vertelt de renner van Red Bull-Bora-Hansgrohe. "Ik heb nog veel pijn aan mijn staartbeentje. We hebben al alles geprobeerd, maar zoiets heeft tijd nodig. Het is wat gekneusd."
In het dagelijkse leven ervaart hij weinig hinder, maar fietsen blijft lastig. "Op kracht rijden lukt niet. Conditioneel ben ik in orde, maar ik kan niet echt op de pedalen duwen."
Podium lijkt ver weg
In de Waalse Pijl beet Van Gils nog door, maar veel vertrouwen gaf dat niet. "Mijn benen waren op het einde helemaal afgesneden", zegt hij. "Het was eerder een gevecht tegen mezelf." De vergelijking met vorig jaar, toen hij vierde werd in Luik, komt dan ook niet aan de orde. "Of het podium realistisch is? Misschien het startpodium. Dat zou al een opsteker zijn", lacht hij zuur.
Toch zal Van Gils zondag gewoon van start gaan. "Het is een beetje laat om nog een reservet te roepen", legt hij uit. "We moeten het ermee doen." Dat hij ondanks alles aan de start verschijnt, tekent zijn doorzettingsvermogen, al blijft het afwachten hoe ver hij zal geraken.
