Yorrith Haan
De Amstel Gold Race leverde spektakel op, maar geen winst voor de grote namen. Tadej Pogacar leek opnieuw ongenaakbaar, tot hij werd teruggehaald. Remco Evenepoel leek sterk, maar liet het op de beslissende momenten liggen. In de podcast In de Waaier nemen Thijs Zonneveld en Hidde van Warmerdam het koersverloop onder de loep. Vooral Julian Alaphilippe krijgt ervan langs.
Op vijftig kilometer van de meet opende de Fransman van Tudor met een aanval. Pogacar sprong mee, maar Zonneveld fronste de wenkbrauwen. “Het zag er prachtig uit, maar wat was dit? Een soort showaanval. Alsof hij een ploegmaat van Pogacar was. Hij heeft gewoon één pijl, die schiet hij af en daarna is het klaar.” De vergelijking die volgt is treffend: “Alsof je oud en nieuw gaat vieren om half 7.”
LEES OOK: Visma ondersteboven van wonderkind: "Beter dan Evenepoel"
Evenepoel sterk, maar zonder beslissende punchDe aanval van Alaphilippe was al snel geneutraliseerd en Pogacar moest alleen verder. Achter hem leidde Evenepoel lange tijd de achtervolging. De wereldkampioen nam verantwoordelijkheid, probeerde het op de klimmetjes, maar kwam nooit écht weg. “Op de Keutenberg zegt hij dat hij de sterkste is, maar krijgt hij jongens als Powless en Healy er niet af. Hij heeft gewoon niet de punch om het verschil bergop te maken.”
Zonneveld zag vervolgens een indrukwekkende slotfase, waarin Pogacar zich vastbeet in zijn aanval, maar uiteindelijk toch gezelschap kreeg van Mattias Skjelmose en Evenepoel. “Het was heerlijk om te zien, echt ouderwets tijdsverschil kijken. Pogacar had een grimas, het draaide niet lekker. Je voelde: dit kan nog spannend worden.”
Vraagtekens bij Pogacar’s voorjaar: ‘Hoe lang hou je dit vol?’
Voor Pogacar was het zijn vijfde zware koersweek op rij, met Parijs-Roubaix als voorlopig dieptepunt. Zonneveld vraagt zich af hoe lang de Sloveen dit ritme nog volhoudt. “Hij brandt zichzelf niet op, want hij blijft goed presteren. Maar fysiek én mentaal is dit echt veel. Elke week pieken, elke week finales rijden: hoe lang kun je dat blijven opbrengen?”
De beslissing viel uiteindelijk in de sprint, waar Skjelmose de sterkste bleek. Zonneveld wijst op de Cauberg als gemiste kans voor Evenepoel. “Als hij echt de sterkste is, had hij daar moeten gaan. Die sprint van vrijdag – waarin hij won van Pogacar – is misschien in zijn hoofd gekropen. Maar dit was zijn moment. Hij had er één, misschien twee, af kunnen rijden.”
En zo werd de Amstel Gold Race een koers waarin Pogacar en Evenepoel de hoofdrollen speelden, maar Skjelmose het applaus kreeg.
