Kevin De Jonghe
Annemiek van Vleuten toonde dit jaar andermaal waarom zij de beste wielrenster van de laatste jaren én misschien wel ooit is. Eindzeges in de drie grote rondes: Giro, Tour én Vuelta én daarbovenop ook nog eens een wereldtitel.
Die kwam echter helemaal uit de lucht gevallen. Niet enkel voor Van Vleuten zelf, maar zeker ook voor de buitenwereld. Tijdens de mixed relay was ze enkele dagen voordien immers zwaar ten val gekomen, en had ze een breukje opgelopen in haar elleboog. De Nederlandse besloot om alsnog te starten in de wegrit, met alle gevolgen van dien. Al was het plan anders.
“Voor mijn elleboogbreuk was ik samen met Marianne Vos kopvrouw, maar na die val zei ik dat ik zou knechten voor Marianne”, zegt Van Vleuten immers in de Geraint Thomas Cycling Podcast. Niet verwonderlijk zat ze heel diep na die val. Ik voelde me tijdens die week in Australië eigenlijk shit, ik was een beetje depressief. Ik dacht dat de enige manier om Australië toch nog met een goed gevoel te verlaten was door Marianne aan de wereldtitel te helpen.”
NIET LEUK
Maar uiteindelijk kwam Van Vleuten in een situatie waar ze in de laatste kilometer toch nog kon ontsnappen, wat voornamelijk voor Lotte Kopecky een trauma opleverde. Extase voor Van Vleuten echter, die desondanks toch de voorkeur geeft aan ploegkoers. “Er zijn maar vier of vijf teams van een hoog niveau. De goede rensters zitten allemaal gegroepeerd bij een paar landen zoals Nederland en Italië. Nee, ik kan je zeggen dat ik de races met het nationale team zeker niet de leukste vind. Ik vind het veel leuker om in merkenteams te rijden.”
Die kwam echter helemaal uit de lucht gevallen. Niet enkel voor Van Vleuten zelf, maar zeker ook voor de buitenwereld. Tijdens de mixed relay was ze enkele dagen voordien immers zwaar ten val gekomen, en had ze een breukje opgelopen in haar elleboog. De Nederlandse besloot om alsnog te starten in de wegrit, met alle gevolgen van dien. Al was het plan anders.
“Voor mijn elleboogbreuk was ik samen met Marianne Vos kopvrouw, maar na die val zei ik dat ik zou knechten voor Marianne”, zegt Van Vleuten immers in de Geraint Thomas Cycling Podcast. Niet verwonderlijk zat ze heel diep na die val. Ik voelde me tijdens die week in Australië eigenlijk shit, ik was een beetje depressief. Ik dacht dat de enige manier om Australië toch nog met een goed gevoel te verlaten was door Marianne aan de wereldtitel te helpen.”
NIET LEUK
Maar uiteindelijk kwam Van Vleuten in een situatie waar ze in de laatste kilometer toch nog kon ontsnappen, wat voornamelijk voor Lotte Kopecky een trauma opleverde. Extase voor Van Vleuten echter, die desondanks toch de voorkeur geeft aan ploegkoers. “Er zijn maar vier of vijf teams van een hoog niveau. De goede rensters zitten allemaal gegroepeerd bij een paar landen zoals Nederland en Italië. Nee, ik kan je zeggen dat ik de races met het nationale team zeker niet de leukste vind. Ik vind het veel leuker om in merkenteams te rijden.”
