Stan Strubbe
De Vuelta van 2026 wordt nu al verkocht als een monstereditie. Volgens de Spaanse sportkrant AS staat de ronde op het punt “een van de zwaarste parcoursen uit de 91-jarige geschiedenis” te presenteren — en in elk geval de zwaarste van het voorbije decennium. In Spanje wordt wel vaker enthousiast uitgepakt, maar de opvallende unanimiteit in de berichtgeving doet vermoeden dat de organisatie écht iets uitzonderlijks in petto heeft. De officiële presentatie volgt op 17 december.
LEES OOK: Evenepoel licht tipje van de sluier: zo zal zijn kalender er gaan uitzien
Etappes met brutaal veel hoogtemetersAS schrijft dat de Vuelta 2026 een koers wordt die “bijna elke dag pijn zal doen”. Meerdere ritten zouden meer dan 4.000 hoogtemeters tellen en het aantal aankomsten bergop komt vermoedelijk tussen de zeven en negen te liggen. Een tour voor pure klimmers dus, een editie waarin zelfs de toppers weinig adempauzes krijgen.
Bekend is dat de ronde op 22 augustus opent in Monaco, met een korte individuele tijdrit van 9,6 kilometer. Daarna trekt het peloton via Frankrijk vermoedelijk richting Andorra, om vervolgens af te zakken naar het zuiden. Waar de Vuelta in 2025 vooral in het noorden speelde, mikt 2026 op Andalusië en de volledige Middellandse Zeekust. Alle acht Andalusische provincies zouden aan bod komen.
Pogacar als droomtransfer
De zwaarte van het parcours lijkt op papier perfect om Tadej Pogacar te verleiden. De Vuelta is immers de enige grote ronde die nog ontbreekt op zijn palmares. Toch lijkt het scenario weinig waarschijnlijk. Na de Tour van vorig jaar gaf Pogacar zelf aan dat een dubbel Tour–Vuelta hem mentaal had leeggezogen.
Daarnaast is er het WK-parcours in Montréal, dat in 2026 opnieuw volledig op zijn lijf geschreven lijkt. De aanloop met het Canadese tweeluik — de GP Québec en GP Montréal, twee weekenden voor het WK — valt ideaal. Met andere woorden: een loodzware Vuelta garandeert niet automatisch de komst van de grootste ster.
Alles wijst erop dat de Vuelta-organisatie 2026 wil uitbouwen tot een heroïsche editie — eentje die zelfs voor de beste klimmers een gevecht wordt tegen zichzelf. Een ronde waarin je na twee weken al met holle ogen rondfietst, zoals AS het omschrijft.
