Echt hard genoten van zijn tweede regenboogtrui heeft Alaphilippe dan ook niet gedaan. Na zijn val in Luik-Bastenaken-Luik, die hem onder meer weghield van de Tour, was het in de afgelopen Vuelta opnieuw prijs. “Ik had hier liever in andere omstandigheden gezeten, maar ik denk dat er niemand twijfelt aan mijn instelling. Ik heb enorm veel goesting en voel me eerder ontspannen dan anders. Mijn vorm kon nog beter, maar er was de blessure in de Vuelta. Nog maar een keer. Dit was dit keer een beetje de keer te veel”, klinkt hij toch een beetje alsof hij mentaal niet top is.
Dat is hij mogelijk ook fysiek niet, gaf Alaphilippe ook zelf aan. Al moet er uiteraard altijd rekening worden gehouden met het feit dat hij zand in de ogen kan strooien. “Ik ben niet honderd procent, maar ik ben wél bereid om me pijn te doen en het beste van mezelf te geven voor de ploeg. We hebben het juiste profiel in het team voor dit parcours dat een slijtageslag wordt. Al zijn we misschien minder favoriet dan de voorbije jaren.”
FRANS SUPERTEAM
Wat Frankrijk betreft hoeft het zelfs geen ramp te zijn met een mindere Alaphilippe naar het front te trekken. Al zeker niet als die zich bereidwillig opstelt tegenover zijn ploegmakkers. “Ik acht me in staat om op de koers te wegen en de ploegmaten te helpen indien dit nodig is. Ik ben één van de leiders, niet dé enige. We spelen de collectieve sterkte van de ploeg uit. In deze Franse ploeg zitten renners die de topvorm vast hebben", zo kon Het Nieuwsblad noteren.
De Franse ploeg oogt inderdaad bijzonder sterk, en lijken mannen als Madouas, Laporte of de in laatste instantie ingevlogen Cosnefroy absoluut kanshebbers op een wereldtitel.
