Om te beginnen is er de openingstijdrit in Kopenhagen, die onder meer Wout van Aert al meteen met stip heeft aangeduid. Echter krijgt hij daar uiteraard concurrentie van kanonnen als Filippo Ganna & co. Hoe dan ook lijken we hier meteen een secondenspel te zullen krijgen, waarna we daags nadien – met Van Aert al dan niet in het geel – naar Nyborg trekken.
Op papier oogt het een vrij vlakke en dus voorspelbare etappe, ideaal voer voor een massasprint, maar dat ligt toch even anders. Op twee kilometer van de finish ligt immers nog de spectaculaire Storebaelt Bridge (zie foto's onderaan). Ideaal om het peloton nog in waaiers te trekken, vooraan zitten is dus de boodschap. Op dag drie lijkt de kans dan weer groot dat we wél een massaspurt zullen krijgen.
BLIJVEN SMULLEN
Daarmee hebben we dan de Grand Départ in Denemarken gehad, maar ook de volgende etappes beloven bol te staan van het spektakel. Naar Calais volgt er een punchfinale, net als dat in rit 6 het geval is, terwijl we tussenin de reeds veelbesproken ‘Roubaix-etappe’ krijgen. Op rit 7 staat dan de eerste bergrit op het programma, met meteen een finish bovenop La Planche des Belles Filles! Dylan Teuns, iemand?
