Matthijs Klerkx
Het is december en dus is het tijd om lekker terug te gaan blikken op het wielerjaar 2022. We gaan stilaan richting einde seizoen, maar uiteraard niet vooraleer we La Vuelta zijn gepasseerd. Al zeker dit jaar niet, want we weten allemaal wat Remco Evenepoel daar allemaal heeft klaargespeeld.
Hoe dat allemaal verliep, kan u de komende dagen herbeleven bij WielerNieuws. Gemakshalve hebben we het overzicht van de Ronde van Spanje opgedeeld in drie. In dit deel bekijken we hoe de eerste zeven dagen daar verliepen. Zoals dat de laatste jaren wel vaker de gewoonte is bij grote rondes, was ook de organisatie van de Vuelta dit jaar verleid om buiten de eigen landsgrenzen van start te gaan. Dat meer bepaald in… Nederland, algemeen bekend als buurland van Spanje. U zou hier een vleugje sarcasme kunnen opmerken.
NEDERLANDS FEEST
Naast het ongetwijfeld financiële voordeel voor de organisatie echter ook sportief gezien een mooie locatie om het eerste startschot te laten weerklinken bij onze wielergekke noorderburen. Dat startschot viel zelfs meerdere keren te horen, want de eerste etappe was zowaar een ploegentijdrit, toch een uitstervende discipline in grote rondes. Dat gebeurde niet in Amsterdam of Rotterdam, wel in Utrecht. En waar het bij de start al één groot feest was in Nederland, ging het vreugdegevoel alleen maar in stijgende lijn.
Zo waren het immers de mannen van Jumbo-Visma die mochten triomferen na een ploegenproef van een dikke 23 kilometer. Op de koop toe kreeg oudgediende Robert Gesink de eer om als eerste over de streep te komen en dus ook de eerste leiderstrui te mogen aanmeten. Een mooi bedankje voor zijn bewezen diensten en het begin van een vier dagen durende dominantie van de Nederlandse formatie.
DUBBELSLAG BENNETT
Al kan datzelfde worden gezegd van Sam Bennett. Waar er voor aanvang van deze Vuelta heel wat twijfels bestonden over de sprinter van Bora-Hansgrohe, snoerde hij in het openingsweekend al meteen iedereen de mond met een fraaie dubbelslag in Utrecht en Breda. Uiteraard bewees de Ier al meermaals zijn kunnen, maar het was sinds zijn terugkeer bij de Duitse formatie na een soort van vechtscheiding bij Quick-Step en Patrick Lefevere toch nog niet al te veel soeps geweest.
Niets van te merken dus in de eerste twee ritten in lijn van deze Vuelta, waar Bennett de vloer aanveegde met zijn concurrerende sprinters. Niet dat alle topsprinters present tekenden, maar dat hij meteen zo zou overheersen tegen voornamelijk Tim Merlier hadden er toch weinigen vooraf verwacht. Zo komen we meteen uit bij dé teleurstelling van het openingsweekend. Onze landgenoot eindigde in rit 2 nog net op het podium na schakelproblemen in de sprint, maar hij viel daags nadien toch volledig door de mand met een zesde plaats. Meteen werd ook duidelijk dat Mads Pedersen de grootste concurrent voor de groene trui zou blijken voor Bennett, de Deen finishte tweemaal tweede.
JUMBO-VISMA VERDEELT EN HEERST
Bennett mocht zegevieren in de eerste twee ritten in lijn, maar zoals we eerder al zeiden was het Jumbo-Visma dat toch de lakens uitdeelde. Intussen was de rode leiderstrui immers al tweemaal van gele schouder verwisseld. Naast Gesink nam ook Mike Teunissen zijn afscheidscadeau in ontvangst (hij vertrok naar Intermarché-Wanty Gobert, red.), Edoardo Affini mocht als derde Jumbo-man een dagje genieten van de maillot rojo. Dat gebeurde logischerwijs in de vierde etappe, waar we opnieuw getuige konden zijn van de totale dominantie van Jumbo-Visma.
Na een typische etappe waar een kleine vluchtersgroep een beperkte voorsprong kreeg vond Primoz Roglic het immers tijd om aan iedereen duidelijk te maken dat hij voldoende was hersteld van zijn tuimeling in de Tour de France. In de eerste rit op Spaanse bodem kregen de renners een punchy finale voorgeschoteld, spek naar de bek van de Sloveen. Nochtans werd Pedersen in een zetel naar de streep gebracht, maar de Deen bleek niet opgewassen tegen een ijzersterk ogende Roglic. Die werd meteen ook de nieuwe leider – de vierde én laatste in lijn voor Jumbo-Visma - de Deen moest genoegen nemen met een derde tweede plaats op rij, maar werd wel getooid in de groene puntentrui.
EVENEPOEL DROPT EERSTE BOM
Op die noot werd het stilaan tijd voor Remco Evenepoel om zijn duivels te ontbinden. Evenwel niet vooraleer Marc Soler zijn gloriemoment mocht beleven tijdens deze Vuelta. De Spanjaard kroonde zich immers op fantastische wijze tot winnaar van de vijfde etappe. Maar in de dagen hierna was het steeds al Evenepoel wat de klok sloeg, al deed ook ene Jay Vine van zich spreken. Hij zou zelfs even de boeman blijken van onze landgenoot.
Evenepoel, die in eerste instantie zijn zinnen had gezet op één of meerdere etappezeges, leek daar immers goed naar op weg in de rit naar de Pico Jano. Op die slotklim van rit 6 besloot de man van Quick-Step even flink door te trekken en moesten zijn concurrenten alle zeilen bijzetten om zijn wiel te kunnen houden. Dat hielden ze ook maar even vol, op een dikke zeven kilometer van de streep moest afgezien van Enric Mas iedereen de rol lossen. De Kannibaal van Schepdaal was volledig onder stoom, maar tot bij leider Vine geraakte hij niet meer. De Australiër hield nog 15 seconden over aan de meet, Evenepoel werd wel de nieuwe leider na een statement van jewelste. Een erg knappe zege ook van de Alpecin-renner, al was de kijker daar amper of geen getuige van met dank aan een dikke mistlaag.
De man die in het zicht kwam van de gebroeders Roodhooft door zijn prestaties op Zwift pakte warempel twee dagen later nogmaals uit met een soortgelijk nummer. In de eerste echt zware bergrit toonde Vine zich andermaal veruit de sterkste vanuit de kopgroep, de klassementsmannen hielden zich al bij al bedeisd. Voor de volledigheid geven we ook nog even mee dat de Spanjaarden daags voordien een tweede ritzege mochten vieren met winst van Jesús Herrada, maar belangrijker: Evenepoel was na week één al op koers om geschiedenis te schrijven.
HOE NU VERDER?
Allesbehalve gewonnen spel uiteraard, zo leest u de komende dagen in het overzicht van de daaropvolgende veertien dagen. Te beginnen met week twee, afspraak morgen zoals steeds om 12.00 uur! Tot dan!
