Matthijs Klerkx
Het is december en dus is het tijd om lekker terug te gaan blikken op het wielerjaar 2022. En er zijn maar weinig hoogdagen in een wielerjaar zoals de dag van de Ronde van Vlaanderen er één is. Dit jaar met een klein zwart randje, maar desondanks hebben we toch alweer flink genoten.
Zoals steeds werd het immers een zinderende wedstrijd, die dus evenwel begon met een kleine domper. Enkele dagen voor de start kwam Jumbo-Visma plots met het bericht dat Wout van Aert ‘erg onzeker’ was over zijn deelname aan Vlaanderens Mooiste.
Waar eerst nog erg geheimzinnig over werd gedaan, viel op vrijdag de hemel op de hoofden van vele - met name de Belgische - wielerfans. Van Aert had een coronabesmetting opgelopen op het slechtst mogelijke moment en kondigde in een videoboodschap dan ook aan niet te kunnen starten twee dagen later in De Hoogmis.
Het enthousiasme rond de Ronde werd zo plots stevig gekelderd, gelukkig zijn de fans bijna even weerbaar als de gladiatoren op de fiets zelf. Want op de Dag des Oordeels was er van tristesse zo goed als geen sprake meer. De naam Van Aert passeerde dan wel nog talloze keren in Oudenaarde en de Vlaamse huiskamer, toch was het de koers zelf die de emotionele bovenhand nam. En dat hadden we dan toch voornamelijk te danken aan dat ene fenomeen: Tadej Pogacar.
FENOMENAAL DEBUUT
De Sloveen nam voor een eerste keer deel aan De Ronde. Wilde de Sloveen enkel voor de zege gaan in dit Monument, Vlaanderen had er een hard hoofd in. Enkele dagen voordien was Pogi immers toch door het ijs gezakt in zijn ultieme voorbereiding, ook al eindigde hij nog tiende in Dwars door Vlaanderen. De Ronde is evenwel nog een ander paar mouwen en werd vooraf door velen ingeschat dat dit voor Pogacar nog te vroeg dag zou worden. De renner van UAE Team Emirates had echter zijn wekker gezet en verbaasde Vlaanderen en ver daarbuiten met een fenomenale koers.
Op de tweede keer Kwaremont wist de tegenstand meteen hoe laat het was: Pogacar knalde in geen tijd naar de kopgroep met een verschroeiende versnelling. Kasper Asgreen - winnaar in 2021 - en voornamelijk Mathieu van der Poel moesten alle zeilen bijzetten om in het wiel te blijven van de tweevoudige Tour-winnaar. De Deen kreeg hierna af te rekenen met mechanische pech, waarna er zich een elitegroep vormde met namen als Stefan Küng, Mads Pedersen, Michael Matthews, Christophe Laporte en Dylan Van Baarle, naast dus Pogi en MVDP. Op de Koppenberg dropte de Sloveen vervolgens een nieuwe bom, enkel Van der Poel en Valentin Madouas konden nog volgen. Een groepje van vijf vormde zich, want eerder waren Van Baarle en Fred Wright al voorop gaan rijden.
MVDP IJSKOUD
Op de laatste keer Paterberg ontbond Pogacar opnieuw zijn duivels en deze keer leek iedereen definitief te kraken. Ook Van der Poel, die wonder boven wonder alsnog mee over de laatste helling van de dag kwam. Met z’n tweeën leken ze het dan ook te gaan uitvechten, maar het tempo werd er dusdanig uitgenomen in de slotkilometer dat Madouas en Van Baarle nog net kwamen aansluiten voor de sprint. Daarin liet Pogacar zich verrassen en geraakte hij ingesloten.
Welgekomen voor Van der Poel, die ook de andere twee uiteindelijk relatief makkelijk kon afhouden en zo een tweede Ronde van Vlaanderen op zijn erelijst mocht zetten. Ondanks het feit dat Pogacar misschien wel de sterkste man in koers was, toch alweer een fenomenale prestatie van de Nederlander. Zeker gezien het feit dat er enkele weken voordien nog flinke twijfels waren door rugproblemen, wist Van der Poel zo zijn seizoen meteen te doen slagen.
MACRON HELPT VAN AERT
In een normaal seizoen zouden de renners nu de overstap maken naar de kasseien van Parijs-Roubaix, maar gezien de Franse presidentsverkiezingen die zondag plaatsvonden, werd er van plaats gewisseld met de Amstel Gold Race. Onbedoeld hielp latere winnaar Emmanuel Macron zo Wout van Aert, die in de Hel van het Noorden zo toch nog een kans kreeg op dat eerste felbegeerde kasseimonument. Maar vooraleerst dus de Amstel Gold Race. Ook dat werd een billenknijper, zo lees je morgen om 12.00 uur!
