Yorrith Haan
Het was de rit van Tim Wellens, maar Quinn Simmons had er een bittere nasmaak bij. De Amerikaanse kampioen streed mee in de kopgroep richting Carcassonne, maar zag tot zijn frustratie hoe zijn Belgische collega op het perfecte moment wegreed. Geholpen, zo meent hij, door de aanwezigheid van de tv-motor.
LEES OOK: Wellens verklapt waar zijn toekomst ligt: “Kwestie van tijd”
Frustratie loopt hoog op“We zagen het allemaal, toch?”, fulmineerde Simmons na afloop bij ITV Cycling. “Wellens was de sterkste, maar hij koos zijn moment wel héél goed… pal achter de motor.” De insinuatie: het slipstreamvoordeel op het moment van demarreren zou het verschil hebben gemaakt. “Dat soort dingen gebeuren vaker in deze Tour. De ene keer heb je geluk, de andere keer zit je ernaast.”
Simmons was er nochtans dichtbij. Hij schoof mee in de beslissende vlucht van de dag, waarin ook onder meer Campenaerts, Storer en Powless streden om de bloemen. Maar toen Wellens op de top van de laatste beklimming demarreerde, bleek het verschil onoverbrugbaar. “We voelden dat het eraan zat te komen. Iemand zou gaan. Hij koos het juiste moment – achter de motor, ja – maar je moet er ook nog de benen voor hebben.”
“That’s just how it is”
De Amerikaan van Lidl-Trek heeft deze Tour al meerdere keren kleur gegeven met zijn aanvallende stijl en strakke vorm. Ook zondag was hij prominent aanwezig. “In het begin probeer je je nog wat in te houden, maar alles wat je verbruikt, voel je in de finale”, blikte hij terug. “En dan komt dat moment… en je kunt niet meer mee. That’s just how it is.”
Wat rest er voor Simmons in de slotweek? “Nog drie kansen”, zegt hij strijdlustig. En na zondag lijkt het duidelijk: hij zal er alles aan doen om de volgende keer zélf degene te zijn die van de motor profiteert – of gewoon zonder hulp de rest losrijdt.
