Stan Strubbe
Het duel tussen Jonas Vingegaard en Tadej Pogacar blijft voorlopig in evenwicht. Ook in de lastige rit naar Mont-Dore, op de Franse feestdag 14 juli, raakten de twee tenoren van het algemeen klassement elkaar niet kwijt. Wel was het Team Visma | Lease a Bike dat het initiatief nam, met Simon Yates als ultieme bekroning. En Vingegaard? Die kijkt tevreden terug – én ontkracht meteen het gerucht dat hij Pogacar bewust in het geel wilde houden.
LEES OOK: Benoot mikt op knallende afsluiter in laatste koers voor Visma
“Het geel? Dat is niet waarom we aanvielen”Met aanvallen van Matteo Jorgenson en Sepp Kuss probeerde Visma | Lease a Bike de koers hard te maken richting de slotklim. UAE Team Emirates-XRG kon telkens pareren, en Pogacar zelf liet zich niet verrassen. “Natuurlijk had UAE een sterke ploeg, maar Tadej moest zelf ook werk doen. Ze hebben dat gewoon goed gedaan,” erkende Vingegaard eerlijk bij Eurosport. “Petje af.”
Er werd hier en daar gespeculeerd dat Visma bewust Pogacar in het geel wilde houden, zodat hij extra verplichtingen zou hebben op de rustdag. Vingegaard wuift dat idee resoluut weg. “Dat is niet waarom we aanvielen. We wilden gewoon de druk opvoeren. Dat was het plan, en daar zijn we niet van afgeweken.”
De ritwinst van Simon Yates – mee in de vlucht namens Visma – was een bonus. “We wilden een sterke man vooraan, en dat kregen we met Simon. Dat hij ook nog wint, maakt het helemaal geweldig. Ik ben echt blij voor hem.”
“Mijn benen zijn beter dan in de Dauphiné”
Dat Pogacar hem op geen enkel moment kon lossen, stemt de Deense Tourwinnaar van 2022 en 2023 bijzonder positief. “Tot nu toe heb ik al zijn demarrages kunnen volgen. In de Dauphiné lukte me dat niet. Dus dat laat zien dat mijn niveau nu veel beter ligt,” zegt hij tevreden.
Vingegaard grapte nog even toen hem werd gevraagd of hij geleden had op de slotklim. “Nee… Natuurlijk, ja!” lachte hij. “Het was gewoon een zware dag, de hele tijd op en neer. Maar ik ben heel blij met hoe ik me voelde.”
De Sloveen boekte in de tijdrit eerder wel veel tijdwinst, maar op zijn geliefde klimmen kwam hij Vingegaard tot dusver niet af. De kloof blijft stabiel, de spanning stijgt – en bij Visma weet men: ze zijn nog lang niet uitgespeeld.
