WN Redactie
Kévin Vauquelin begint aan een nieuw hoofdstuk in zijn carrière en dat voelt meteen anders dan alles wat hij tot nu toe kende. De Fransman maakt deze winter de overstap naar INEOS Grenadiers, weg uit de vertrouwde Franse context waarin hij jarenlang werkte, en midden in een ploeg waar Engels de voertaal is. “Dat haalt me echt uit mijn comfortzone,” zegt hij openhartig in gesprek met L’Équipe. Niet alleen sportief, maar ook persoonlijk staat hij voor een stevige aanpassing.
LEES OOK: INEOS kondigt komst van sterke klimmer aan
Wennen aan INEOS, werken aan vertrouwenVauquelin is bezig aan zijn tweede trainingskamp met de Britse formatie en merkt dat hij langzaam zijn plek begint te vinden. Victor Langelotti speelt daarin een sleutelrol. “Victor heeft me enorm geholpen. En alle renners zijn blij dat ik Engels probeer te spreken.” Het klinkt klein, maar voor Vauquelin is het essentieel: nooit eerder moest hij zó ver buiten zijn vanzelfsprekende omgeving stappen.
Dat het team vertrouwen heeft in zijn kwaliteiten, voelt hij des te meer door de woorden van Geraint Thomas, inmiddels ‘Director of Racing’. Thomas prees zijn komst in zijn podcast, tot zichtbaar genoegen van Vauquelin. “Ik was super blij dat te horen. Misschien herkent hij iets van zichzelf in mij toen hij jonger was? We zijn allebei goede tijdrijders en ik maakte mijn Tour-debuut op een vergelijkbare manier.” Het is precies de erkenning die je wil bij een ploeg die zelden iemand zonder ambitie binnenhaalt.
Een keuze die zijn carrière gaat bepalen
Na een tweede plaats in de Ronde van Zwitserland en een zevende plek in de Tour staat 2026 in het teken van een grote beslissing. Wordt Vauquelin verder gekneed als klassementsrenner — drie weken alert, gefocust, berekenend — of kiest hij voor etappes en eendagswedstrijden, waar hij met zijn punch en tijdritkwaliteiten ook uit de voeten kan? “Ik moet nu echt een richting bepalen. Of ik ga etappes winnen, of ik ga drie weken lang voor een klassement. Voorlopig mik ik op klassementen.”
Het is een keuze die diep van binnen al gemaakt lijkt. “Elke renner droomt ervan om de Tour te winnen. Deze zomer heb ik iets meegemaakt dat zó bijzonder was dankzij de fans, dat ik terug wil naar de Tour. De droom is nu om de gele trui te dragen. Ik was er zo dichtbij en dat heeft me kwaad gemaakt. Nu wil ik revanche.” Meer motivatie kan een mens nauwelijks hebben.
Tegelijk moet het lichaam nog even volgen. Vauquelin herstelt van een breuk in zijn scheenbeen, al klinkt hij optimistisch. “Het harde werk begint zijn vruchten af te werpen. Ik heb maanden met fysio’s gewerkt en veel krachttraining gedaan. Ik moet gewoon de tijd nemen.”
De rest komt vanzelf en bij INEOS weten ze intussen heel goed hoe ze een ronderenner van deze klasse moeten begeleiden. Vauquelin voelt dat, en laat het toe. Zijn toekomst hangt in de lucht, maar één ding is duidelijk: dit is een renner die zijn eigen grens nog lang niet heeft bereikt.
