Voor Demi Vollering werd het een pijnlijk WK in ‘haar’ Zwitserland. De Nederlandse woont daar namelijk, maar kon op thuisbodem dus geen goud veroveren. En dat zorgde voor tranen.
Praat na de vaak
Meteen na de finish werd Vollering gevraagd naar haar idee over de wedstrijd. “Het is nu een beetje lastig om te analyseren. Het is zo koud en ik weet momenteel niet zo goed wat ik moet denken en voelen”, wist ze het duidelijk allemaal niet goed.
“Eén ding is zeker: we hebben de hele dag gestreden. Uiteindelijk was de finale niet lastig genoeg om echt weg te komen”, probeerde ze een eerste verklaring te zoeken waarom het niet lukte.
“Het was jammer dat ik op de laatste klim (Witikonerstrasse, nvdr) niet echt iets kon doen. We hadden namelijk Marianne en Riejanne van voren. Het was dus niet aan mij.”
Defensiemodus
Dat deed ze echter gedeeltelijk wel waardoor haar landgenotes werden ingelopen. Ze kreeg daarvoor ook al kritiek. “Maar achteraf is het mooi wonen. Je kunt dan altijd zeggen: hadden we het maar zo en zo gedaan. Dat is altijd lastig te zeggen”, verdedigt Vollering zich.
“Ik had er misschien eerder aan moeten beginnen. Ik moet natuurlijk ergens een keertje mijn eigen pijlen afschieten en dat heb ik nu misschien te laat gedaan. Maar het is altijd makkelijk om na de race iets te zeggen”, besloot ze tegenover Wielerflits.