Matthijs Klerkx
Het is december en dus is het tijd om lekker terug te gaan blikken op het wielerjaar 2022. In deel 3 hebben we opnieuw aandacht voor de parel van de Italiaanse voorjaarsklassieker met de Strade Bianche. De koers die letterlijk steeds veel stof doet opwaaien, met dank aan de prachtige grindwegen waarover ze renners zich mogen begeven.
Ook de vrouwen krijgen daar acht stroken van voor de kiezen geschoven (goed voor 6km in totaal), om uiteindelijk te gaan finishen op het nu al iconische Piazza del Campo in Siena, de stad waar ook reeds het startschot heeft plaatsgevonden. Bij de mannen betreft het nog een zeer jonge koers, die pas in 2007 zijn eerste editie kende. Dat is bij de dames nog meer het geval, want zo waren we dit jaar amper aan de achtste editie toe van de Strade Donne. En het werd er één die de geschiedenisboeken in kon.
Zoals dat in bijna elke koers het geval is bij de vrouwen – zeker als er iets of wat moet worden geklommen – ging Annemiek van Vleuten van start als absolute favoriet. In 2019 en 2020 wist de Nederlandse al eerder te zegevieren in Siena. Het was dan ook geen verrassing daar haar team Movistar hard doortrok op de derde laatste gravelstrook van de dag. Voor Lotte Kopecky ging het echter nog niet snel genoeg, zij trok er alleen op uit met een verschroeiende versnelling.
LOTTE UIT DE LOTERIJ
De Belgisch kampioene werd teruggegrepen door een kleine groep, waar teamgenote Chantal van den Broek-Blaak – de winnares van 2021 – haar kans waagde. Tevergeefs, waarna de laatste grindhelling voor een definitieve scheiding zou moeten zorgen. Daar ontbond Van Vleuten immers haar duivels, maar werd ze wel geschaduwd door Kopecky. Na welgekomen hulp van die andere ploeggenote, Demi Vollering, vond ze net genoeg kracht om aan te klampen.
Uiteindelijk kwam alles opnieuw samen, en begonnen ze met een uitgedund groepje van 12 vrouwen aan de slotklim op de Via Santa Caterina. Kat in het bakkie voor Van Vleuten zo leek dan ook, met een maximum stijgingspercentage van maar liefst 16 procent. Niets bleek echter minder waar. De Nederlandse ging uiteraard wel haar kans, maar opnieuw kon Kopecky met veel wilskracht haar wiel houden. In de bochtige laatste meters ging onze landgenote langs Van Vleuten, om zo haar eerste grote klassieke zege op zak te steken.
WE BLIJVEN IN ITALIË
In maart is Italië een koerstrekpleister. In het volgende deel van ons jaaroverzicht trekken we naar de Koers tussen de Twee Zeeën, Tirreno-Adriatico. Maar, we vergeten onderweg natuurlijk niet om het ook te hebben over die andere koers, de Koers naar de Zon, Parijs-Nice. Genieten geblazen, tot morgen om 12.00 uur!
