WN Redactie
Matthew Brennan was in 2025 misschien wel dé revelatie van het peloton. De twintigjarige Brit maakte indruk bij Team Visma | Lease a Bike, verlengde onlangs zijn contract tot en met 2029 en blikt nu openhartig terug op zijn eerste profjaar. In de Inside the Beehive Podcast vertelt Brennan hoe hij in Parijs-Roubaix een les kreeg die hij niet snel zal vergeten. De afzender: Mathieu van der Poel.
Tijdens zijn debuut in De Hel van het Noorden hield Brennan zich verrassend lang staande tussen de groten. Op een bepaald moment zat hij zelfs nog vooraan mee, terwijl kopman Wout van Aert even moest passen. Brennan koos er bewust voor om zich niet te laten meeslepen door alles wat Van der Poel deed. “Hij sprong van hot naar her, over stoepranden, hij volgde iedereen”, blikt hij terug. “Ik dacht: daar ga ik me niet tussen mengen. Hij was veel te behendig voor mij.”
LEES OOK: Criticicasters van Wout van Aert krijgen fel lik op stuk
Van hoop naar realiteitDe jonge Brit probeerde zijn eigen koers te rijden en koos vaker het wiel van wereldkampioen Tadej Pogacar. Dat voelde veiliger, rationeler. Tot het moment waarop de realiteit onverbiddelijk toesloeg. Brennan hield het vol tot na het Bos van Wallers, op zo’n negentig kilometer van de finish. Daar veranderde alles.
“Ik weet nog dat we van die strook afkwamen en Van der Poel aanviel”, vertelt Brennan. “Ik zei tegen mezelf: ook hij móét moe zijn.” Die gedachte bleek een illusie. “Toen gooide hij de biggest watt bomb I’ve ever seen. Hij liet alles achter op het asfalt. Dat was het moment dat ik kraakte.” Brennan finishte uiteindelijk als 44ste, op iets minder dan negen minuten van de winnaar.
Leerschool op kasseien
Toch overheerst geen teleurstelling. Integendeel. Brennan noemt Parijs-Roubaix cruciaal voor zijn ontwikkeling als prof. “De reden om daar te rijden was simpel: ervaring opdoen, plezier maken, geen stress en Wout helpen als dat mogelijk was”, zegt hij. “Zo niet, wat had het dan uitgemaakt?”
Die ontspannen benadering past bij een renner die zijn eerste stappen zet op het hoogste niveau, maar ondertussen wél begrijpt wat er nodig is om daar te blijven. De confrontatie met Van der Poel maakte indruk, maar werkte vooral verhelderend. Dit is het niveau. Dit is de lat.
Met het oog op de toekomst
Brennan hoopt ook komend jaar weer aan de start te staan in Roubaix. Niet met de illusie dat hij meteen mee kan strijden om de zege, maar met het besef dat elke kilometer op die kasseien telt. “Je leert daar meer dan in tien andere koersen samen”, klinkt het.
De klap van Van der Poel was hard, maar ook leerzaam. En precies dat typeert het debuutjaar van Matthew Brennan: snel, soms pijnlijk, maar bovenal vormend.
