WN Redactie
Oscar Onley laveert dezer dagen tussen loyaliteit en verleiding. De 22-jarige Schot, hét doorbraakverhaal van het voorbije seizoen, lijkt ogenschijnlijk nog stevig verankerd bij Picnic PostNL, maar zijn woorden zeggen iets anders. Na een Tour waarin hij tot de allerlaatste bergetappes meedeed voor het podium, is Onley in één klap uitgegroeid tot een renner waar het hele peloton voor in de rij staat.
En dan volstaat één zinnetje om de markt in vuur en vlam te zetten: “Voorlopig ben ik nog lid van de ploeg, ja. We zullen zien.” Het klinkt vriendelijk, maar vooral ontwijkend. Alsof hij al weet dat het verhaal nog lang niet geschreven is.
LEES OOK: Bruyneel heeft opnieuw grote twijfels: "Weet niet hoe ze dit goedpraten”
Interesse groeit, twijfel blijftDaarmee voedt hij vanzelf de geruchten over INEOS Grenadiers, dat in hem een nieuwe klassementskopman ziet. Volgens Onley zelf hebben inmiddels zo’n vijftien ploegen geïnformeerd — een cijfer dat voelt als een bevestiging van wat iedereen al dacht: zijn vierde plek in de Tour was geen eendagsvlieg, maar het begin van iets groters. Hij reed een seizoen waarin hij overal meedraaide, van de Tour Down Under tot Zwitserland, van de UAE Tour tot de Tour de France. Overal hetzelfde beeld: een jonge renner die zich moeiteloos nestelt tussen de grote jongens en geen moment instort. Toch blijft hij op de vlakte wanneer het over zijn toekomst gaat. “Ik kan op dit moment niet veel zeggen,” klinkt het. De ondertoon laat zich raden.
Ook de kritiek van Johan Bruyneel resoneert door het verhaal heen. In zijn podcast The Move hekelde de ex-ploegleider het beleid van Ivan Spekenbrink, die volgens hem te vaak renners laat vertrekken ondanks doorlopende contracten. Hij verwees naar gevallen als Dumoulin, Hirschi en Kittel en stelde dat de ploeg daardoor telkens opnieuw kwaliteit verliest.
"Je krijgt grote sponsors aan boord, maar je beste renners vertrekken. Hoe leg je dat uit? Je ploeg wordt zwakker en zwakker.” Het is een analyse die het onzekere toekomstbeeld van Onley alleen maar scherper kleurt.
Een wachtkamer vol vragen
Voorlopig wordt Onley gewoon op het trainingskamp van Picnic PostNL verwacht, al voelt het alsof iedereen beseft dat dat slechts een momentopname is. Zijn programma voor 2026 is amper ingevuld: alleen de Tour Down Under staat vast, de rest is één groot vraagteken. Hoe begin je aan een seizoen terwijl vijftien teams aan je mouw trekken? Hoe loyaal blijf je aan een ploeg waarvan de deur naar buiten niet altijd op slot zit? Het zijn vragen die Onley niet beantwoordt, maar die over elke uitspraak heen zweven.
En dus blijft hij glimlachen, ontwijken, nuanceren. Hij is zich bewust van zijn nieuwe status: wie op 22-jarige leeftijd vierde wordt in de Tour, hoort bij de toekomstige generatie kopmannen. Teams herschikken budgetten voor renners zoals hij. De vraag is dan ook niet of Oscar Onley de stap maakt, maar wanneer — en welke trui hij dan draagt wanneer het peloton opnieuw de bergen intrekt.
