Isaac Del Toro heeft na zijn fenomenale seizoen nog een eretitel aan zijn indrukwekkende lijst toegevoegd. De 22-jarige klimmer van UAE Emirates XRG is in zijn thuisland verkozen tot Sportidool van het Jaar – een bekroning die zijn snelle opmars in de internationale wielerwereld nog eens onderstreept. Het wonderjaar van de Mexicaan kende nauwelijks dalmomenten, met achttien overwinningen en een hoofdrol in zowel eendagswedstrijden als rittenkoersen.
Een jaar dat alles oversteeg
Het palmares van Del Toro in 2025 leest als dat van een gevestigde grootheid, niet van een belofte van amper 22 jaar. Hij won Milaan-Turijn, de Ronde van Oostenrijk, de Ronde van Burgos en maar liefst zeven Italiaanse najaarskoersen. De Coppa Sabatini, Giro dell’Emilia en Gran Piemonte waren stuk voor stuk overtuigende zeges, waarmee Del Toro in recordtempo een reputatie opbouwde als een alleskunner met uitzonderlijke koershardheid.
Alleen ploeggenoot Tadej Pogacar en Paul Magnier wonnen in 2025 meer wedstrijden. Del Toro zelf kroonde zijn jaar bovendien met twee Mexicaanse titels: zowel in het tijdrijden als op de weg was hij superieur. Dat hij in eigen land wordt gezien als hét sportieve boegbeeld, is dan ook geen verrassing.

De pijn van de gemiste roze trui
Toch zal 2025 voor Del Toro altijd één kleine rafelrand houden: het mislopen van de Giro-overwinning. In de voorlaatste etappe, over de slopende Colle delle Finestre, ging de Mexicaan – naar eigen zeggen – te veel gokken. De prijs was hoog: hij verloor het roze dat bijna de hele ronde om zijn schouders had gehangen.
Del Toro keek een maand geleden nog terug op die dag, die hij “fysiek en mentaal loodzwaar” noemde. Hij had liever verloren na een duel op de limiet, bekende hij, maar dat scenario ontvouwde zich nooit. Het bleef een nederlaag die pijn doet – maar ook één die de jonge klimmer zichtbaar gevormd heeft.
“Het maakt me sterker voor de toekomst”, zei Del Toro eerder. Het typeert hem: geen verbittering, maar honger.
Een toekomst die nu al epische proporties krijgt
De uitverkiezing tot Sportidool van het Jaar voelt voor Del Toro niet als een eindpunt, maar als het begin van iets groters. Hij groeit uit tot het symbool van een Mexicaanse wielergolf die dankzij zijn successen steeds meer zichtbaarheid krijgt. Zijn prestaties hebben het wielrennen in zijn land op de kaart gezet en de verwachtingen voor 2026 stijgen navenant.
Met achttien zeges, een bijna-Girozege en zijn nieuwe status als nationale held, is Del Toro inmiddels een van de meest intrigerende renners van het peloton. En of de pijn van de Finestre ooit volledig slijt, valt te betwijfelen. Maar dat het hem drijft naar nóg grotere daden: daar twijfelt niemand meer aan.
WN Redactie