WN Redactie
Oscar Onley maakte deze zomer indruk met zijn vierde plaats in de Tour de France, maar voor de Brit zelf lag het échte keerpunt elders. Niet het uiteindelijke klassement, maar zijn derde plaats in de moordende etappe naar de Col de la Loze gaf hem de bevestiging die hij nodig had. “Tot die dag twijfelde ik echt aan mezelf”, vertelt de 22-jarige klimmer van Picnic PostNL in het winternummer van RIDE Magazine.
LEES OOK: Voormalig publiekslieveling in ziekenhuis met hartproblemen
De zwaarste dag van de TourOnley begon de Tour met de vraag of hij meerdere opeenvolgende bergetappes wel aankon. “Ik wist dat een explosieve klim als Mûr-de-Bretagne me zou liggen, en op Mont Ventoux kan ik ook mijn power kwijt als het de enige klim van de dag is. Maar de etappe naar de Col de la Loze… dat was andere koek. Dat is een dag die niet veel zwaarder kan worden. En ik zat erbij.”
Die ervaring veranderde zijn hele zelfbeeld. “Dat was voor mij de ommekeer. Het was de bevestiging dat ik kon blijven meestrijden tegen de beste klimmers ter wereld, op de zwaarste dag van de Tour. Vanaf dat moment wist ik: ik hoor hier.”
Volledig tevreden met Tour
Achteraf beseft Onley dat zijn vierde plaats misschien nog meer waard is dan hij aanvankelijk dacht. “Een paar weken na de Tour was ik aan het trainen en begon ik te reflecteren. Toen realiseerde ik me dat ik volledig tevreden ben met deze Tour de France. Normaal ben ik ontzettend kritisch op mezelf, maar dit keer… er was gewoon niets wat ik anders of beter had kunnen doen.”
Een etappe winnen zat er volgens hem simpelweg niet in. “Gezien het koersverloop was het heel onwaarschijnlijk dat ik vanuit de favorietengroep was weggeraakt. Ik heb gedaan wat mogelijk was.”
Overperformen en weten waar de rek zit
Toch ziet Onley zijn resultaat niet als het plafond. Integendeel. “Ik denk dat ik heb overperformed. Maar het resultaat toont vooral het niveau dat ik kán halen. Ik was de vierde beste klimmer en de vierde beste klassementsrenner. Dat durf ik nu gewoon te zeggen. En dat geeft me enorm veel motivatie.”
De grootste winst valt volgens hem te halen in het tijdrijden. “Daar wist ik vooraf al dat ik stappen moet zetten. Ik ben 60 kilo, dus ik lever minder absolute power. Maar kijk naar Vingegaard: ongeveer even zwaar, en hij rijdt wél geweldige tijdritten. Dat bewijst dat het kan. Dat motiveert me enorm.”
