Kevin De Jonghe
Het hedendaagse veldrijden valt in geen velden of wegen meer te vergelijken met hoe het begin deze eeuw het geval was. Geen beter duo dat die vergelijking kan maken dan Mario en Angelo De Clercq, de laatste is intussen bondscoach van de nationale ploeg.
LEES OOK: EK-sensatie op til? Niet Thibau Nys, maar deze Belg topfavoriet?
Trotse - maar onzekere - vaderEn dat gegeven maakt uiteraard ook vader Mario bijzonder trots: “Natuurlijk. Ik ben enorm fier op Angelo en op mijn dochter even goed”, waarna hij wel meteen een kanttekening maakt: “Angelo had een mooie job bij Cycling Vlaanderen, waar ik heel veel goeie dingen hoorde over hem. Als hij dan bondscoach wordt, denk ik nogal rap aan de valkuilen die daarbij horen.”
Echter stelt De Clercq sr bij Het Nieuwsblad voorlopig vast dat alles vlotjes verloopt: “Voorlopig is het nog allemaal goed, toch? Maar het is niet simpel om als bondscoach Sven Vanthourenhout op te volgen. Kopmannen als Eli Iserbyt en Wout van Aert moeten je ook in die rol aanvaarden.”
Een groep vrienden
Inderdaad een kunst om met zo’n sterren aan de slag te gaan, al heerst er nu veel onderling respect. Dat duidt de huidige bondscoach met een voorbeeld over diezelfde Van Aert: “Nu speelt dat minder. Ik zal een voorbeeld geven: vorig jaar besliste Wout heel laat om toch het WK te rijden”, recapituleert hij.
“En toch hebben andere renners uit de selectie berichtjes gestuurd om te laten weten dat ze blij waren dat hij erbij was. Terwijl Wout letterlijk hun podiumplaats afneemt.” Het toont perfect aan hoe groot het respect dezer dagen is.
Een wereld van verschil met vroeger, ziet ook Mario: “Een cross kon een halve oorlog zijn. Tegenwoordig hebben renners ook allemaal mooie maandweddes en dus een verzekerd inkomen. Terwijl wij erg afhankelijk waren van startgelden. Wel of geen wereldkampioen worden, maakte een gigantisch verschil.”
