Stan Strubbe
Een pijnlijk eerlijk verhaal uit Frankrijk. Marc Sarreau, voormalig sprinter van Groupama-FDJ, heeft zijn fiets definitief aan de haak gehangen. Niet door motivatiegebrek, maar omdat zijn lichaam — en vooral zijn hoofd — het niet meer toeliet. In een aangrijpend interview met Le Parisien vertelt de Fransman hoe meerdere hersenschuddingen zijn leven voorgoed veranderden.
LEES OOK: Ongeziene beelden! gigantische valpartij ontsiert etappe in China
“Mijn hoofd bonsde, maar ik moest door”De ellende begon in 2020, toen Sarreau zwaar ten val kwam in de Ronde van Polen. Sindsdien volgden nog meerdere incidenten, onder meer in Slovenië in 2024. “Voorheen vergat ik nooit iets,” vertelt hij. “Nu moet mijn vriendin me aan van alles herinneren.”
De Fransman dacht aanvankelijk dat rust de oplossing zou zijn, maar de klachten bleven: hoofdpijn, concentratieproblemen en geheugenverlies. Toch bleef hij koersen. “Mijn hoofd bonsde, maar ik moest door. Ik wilde niet dat het team dacht dat ik klaar was.”
Pas na een telefoontje van teammanager Marc Madiot kwam de realiteit hard binnen. Een specialist bevestigde later dat zijn hersenen blijvende schade hadden opgelopen. “Tijdens trainingen merkte ik dat mijn reacties trager waren. Soms dacht ik dat ik elk moment kon vallen. Ik was niet scherp genoeg, en dat is in het peloton levensgevaarlijk.”
“Ik had zomaar een kasplantje kunnen worden”
Sarreau’s verhaal legt een gevoelige wonde bloot in het wielrennen: de gebrekkige opvolging van hersenletsels. Waar sporten als rugby en voetbal inmiddels duidelijke protocollen kennen, heerst in het peloton nog steeds het idee dat een hersenschudding “wel overgaat”.“Na een val zeggen ze: morgen voel je je beter. Maar dat klopt niet,” zegt Sarreau. “De hersenen zijn geen spier die je kunt trainen.”
Een arts confronteerde hem uiteindelijk met de harde waarheid. “Hij zei dat één valpartij genoeg kon zijn om me tot een kasplantje te maken. Toen wist ik dat het voorbij was.” De woorden hakten erin, zwaarder dan eender welke sprint.
Vandaag leeft Sarreau met blijvende klachten. “Ik heb mijn hersenen langzaam opgebruikt, als een rijbewijs met te weinig punten,” zegt hij. Zijn getuigenis is meer dan een afscheid: het is een waarschuwing aan een sport die nog te vaak vergeet dat herstel niet alleen fysiek is.
