Yorrith Haan
Het leek een relikwie uit een ander tijdperk, onaantastbaar en omgeven door mystiek: de klimtijd van Iban Mayo op de Mont Ventoux. Maar op een broeierige dag in juli 2025, in een duel dat Tour-geschiedenis schreef, viel zelfs dat monumentaire record aan diggelen. Tadej Pogacar, samen met Jonas Vingegaard, schreef een nieuwe mythe op de Kale Berg.
De aanloop was lang en vlak, maar vanaf Bédoin werd het oorlog. Vingegaard greep de eerste gelegenheid aan om Pogacar onder druk te zetten en deed dat niet één, maar vier keer. Explosief, meedogenloos, en telkens met de hoop een barstje te vinden. Maar Pogacar kraakte niet. Hij keerde keer op keer terug, als een elastiek dat maar niet wil knappen.
LEES OOK: Zorgwekkende beelden blessure Vingegaard duiken op
Mont Ventoux hapt naar ademDe hitte, de hoogte, de tegenwind – alles werkte tegen wie geschiedenis wilde schrijven. En toch werd het een rit voor de boeken. Pogacar wachtte tot de slotkilometer, counterde een zoveelste demarrage van Vingegaard en zette toen zelf aan. Niet omdat het moest, maar omdat hij het kon. Hij keek zijn rivaal aan, zette de turbo open en vloog omhoog.
Achteraf zou blijken hoe bijzonder die versnelling was. Want toen de data binnenstroomden, werd duidelijk dat Pogacar een grens had verlegd die al twintig jaar onaangetast bleef. Mayo’s record uit de beruchte Dauphiné van 2004, destijds goed voor 55 minuten en 51 seconden, was eindelijk uit de boeken gereden. En dat op een dag waarop de wind niet meehielp, maar tegenzat.
⏱️🚨 IT HAPPENED! Tadej Pogacar AND Jonas Vingegaard HAVE SET TODAY A NEW CLIMBING RECORD ON MONT VENTOUX: 54 MIN 30 SEC, 1:20 FASTER THAN IBAN MAYO! Holy Mother of God, they absolutely smashed it.#TDF2025 pic.twitter.com/YXlgKQwz3j
— Mihai Simion (@faustocoppi60) July 22, 2025
Geen genade voor de geschiedenis
Pogacar bedwong de Mont Ventoux in 54 minuten en 41 seconden. Een Sloveen met gevoel voor historie, een Deen die hem uitdaagde, en een berg die het decor vormde voor geschiedenis. “Het was zwaar, maar ik voelde me goed,” klonk het na afloop droogjes.
Vingegaard? Die moest uiteindelijk twee seconden toegeven. Maar veel belangrijker: hij liet zien wat hij beloofde. Hij wilde een échte strijd, een duel op het scherpst van de snede. En hij kreeg vuurwerk. Het record was de kers op een beklimming die een nieuw tijdperk is binnengereden.
