WN Redactie
Dries De Bondt reed in de slotweek van de Giro d’Italia in de aanval met een doel: zichzelf in de kijker rijden. Niet alleen sportief, maar vooral met het oog op een contract voor 2026. Daarbij lijkt hij echter een grens te hebben overschreden. In de voorlaatste etappe werd duidelijk dat hij contact had met een ploegleider van een andere ploeg, mogelijk in strijd met het UCI-reglement.
De Bondt zit in een lastige situatie. Zijn contract bij Decathlon–AG2R loopt af en de Franse ploeg kijkt nadrukkelijk naar versterkingen op de transfermarkt. Met namen als Tiesj Benoot, Olav Kooij, Cees Bol en Robbe Ghys in beeld voor een nieuwe sprinttrein, lijkt de toekomst van De Bondt bij de ploeg onzeker. Voor de 33-jarige Belg is het dus zaak om zich elders te profileren – iets wat hij in de Giro probeerde via de vroege vlucht.
LEES OOK: Del Toro geeft fout toe: "Ik vergat Van Aert"
UCI-regel staat samenspanning niet toeIn de 20e rit zou EF Education-EasyPost-ploegleider Ken Vanmarcke De Bondt benaderd hebben met de vraag of hij iets kon betekenen voor kopman Richard Carapaz. De Bondt bevestigde dat hij tijdens de rit even met Vanmarcke sprak. Een onschuldig praatje? Niet volgens UCI-regel 1.2.081, die elke vorm van samenspanning tussen renners of ploegen verbiedt als dit de belangen van de wedstrijd schaadt.
De Belg was opvallend openhartig over de situatie, misschien zelfs té open. Want hoewel hij er geen geheim van maakte dat hij in de vlucht zat met ‘de oren open’, staat er op zulke acties wel degelijk een sanctie. De UCI heeft nog geen uitspraak gedaan, maar het incident zal vermoedelijk onderzocht worden.
https://t.co/bE1fiDcSL3 pic.twitter.com/KzmyI7S8YK
— Luc Grefte (@LucGrefte) June 5, 2025
Contractzorgen leiden tot risico’s
De vraag is vooral of De Bondt en Vanmarcke een schorsing of andere sanctie moeten vrezen. Dergelijke gevallen zijn zeldzaam, maar het reglement is duidelijk. Het is niet aan de renners om onderling afspraken te maken die de koers kunnen beïnvloeden – ook niet als die indirect of op suggestieve manier tot stand komen.
Voor De Bondt komt het incident op een lastig moment. Hij wilde zich tonen, zijn waarde bewijzen. Dat hij in gesprek is met andere ploegen is logisch, maar het moment en de plaats van het contact werpen nu een schaduw op zijn bedoelingen. In plaats van een sportieve boost, hangt er mogelijk een disciplinaire nasleep boven zijn hoofd. Wat de UCI doet, is afwachten – maar het laatste woord lijkt hier nog niet over gezegd.
