Kevin De Jonghe
Het einde is nabij: Remco Evenepoel rijdt zaterdag met de Ronde van Lombardije (normaliter) zijn laatste koers voor Soudal Quick-Step. Het einde van een glorieus tijdperk, waarin Evenepoel ook van jongen naar man groeide. Niemand die dat beter weet dan zijn ex-ploegmakkers.
LEES OOK: De allerlaatste: Evenepoel klaar voor groots afscheid bij Quick-Step
Het 'voetballertje'Iljo Keisse – nu ploegleider bij Soudal Quick-Step – is daar één van. Hij was al aan boord toen Evenepoel bij de ploeg kwam als 19-jarige snuiter. Nu ja, ze gingen allemaal snel opkijken van wat hij toen al kon, maar de Keizer van het Kuipke leert ons dat de eerste indruk toch niet alles zegt. Dat maakt een anekdote van Keisse helemaal duidelijk.
Die kreeg Evenepoel toegewezen als kamergenoot, iets waar hij niet meteen voor stond te springen, geeft hij eerlijk toe bij Het Nieuwsblad: “Mijn roomie Niki Terpstra was net naar TotalEnergies vertrokken. Dus ik keek uit naar een vervanger bij de dertigplussers. Ineens bleek het Remco te zijn. Dat was toch een beetje een shock.”
En dat had een specifieke reden: “Geen waardeoordeel, maar Remco was toen nog een voetballer. Hij sleepte bijvoorbeeld met zijn voeten. Voetballers lopen zo, maar coureurs echt niet”, lacht Keisse, die wel meteen zijn inzien over Evenepoel moest veranderen.
“Nu, hij bleek de meest mature, volwassen gast die ik ooit heb gezien. Het omgekeerde van een speelvogel. Hij kon in de kamer wel een keer te luide muziek opzetten, maar hij was echt op-en-top prof. Stelen met de ogen, alles om de beste in zijn vak te worden. Wat hem uiteindelijk ook gelukt is”, klinkt het vol lof.
Iedereen naar huis
De eerste indruk die Evenepoel op de fiets naliet was overigens wél overweldigend. Op zijn eerste stage met de Quick-Step-ploeg deed de bij iedereen de mond openvallen: “Dat was echt niet normaal. Je moet weten dat Remco nog met een junioresverzetje van 52-14 reed.”
Bij ons als profs was dat 53-11 of 54-11. De eerst training was dan nog een soort ploegentijdrit – tien minuten vol, tien minuten rust. Wij dachten allemaal: die wordt hier vierkant naar huis gereden. Niet dus.” Inderdaad niet dus, het omgekeerde bleek zelf waarheid te zijn.
