Yorrith Haan
Het is vooralsnog niet de Ronde van Italië van Wout van Aert. De kopman van Team Visma | Lease a Bike begon door ziekte met achterstand aan zijn Giro-debuut en speelde sindsdien amper een rol van betekenis. Alleen in de openingsrit kon hij zich mengen in de finale. In de achtste etappe, een zware vluchtendag door de Apennijnen, probeerde Van Aert het opnieuw. Maar ook deze keer werd hij niet beloond voor zijn strijdlust.
De Belg toonde zich bijzonder actief in de beginfase van de rit tussen Giulianova en Castelraimondo. Meermaals sprong hij mee in een aanval in de hoop de juiste vlucht te halen. “Niet één, niet twee, maar drie keer heb ik geprobeerd om weg te raken,” vertelde Van Aert na afloop. “Het duurde enorm lang voor er een groep vertrok. Ik dacht: ik probeer het gewoon.” Uiteindelijk strandden al zijn pogingen in de nek van het jagende peloton.
Pogingen tegen beter weten in
Van Aert wist al vrij snel dat de kans klein was dat hij de slag zou halen. “Op deze wegen, met veel tegenwind, was het eigenlijk gewoon niet het moment om solo te gaan. Het was wachten tot de eerste klim,” analyseerde hij nuchter. “Toch voelde ik me goed genoeg om het te proberen. En ik wilde niet het gevoel hebben dat ik niets had gedaan.”
De kopgroep van de dag ontstond uiteindelijk pas na tachtig kilometer koers. Toen was Van Aert al teruggezakt richting de ploegauto, waar hij een drinkbus aannam. “Ik had in mijn hoofd al uitgemaakt dat ik het vanaf het bergachtige deel niet meer ging proberen. Dan is het beter om energie te sparen voor een andere dag.”
Nog altijd op zoek naar ritwinst
De Giro is pas halverwege, maar het is duidelijk dat Van Aert nog niet de benen heeft waarmee hij doorgaans het verschil maakt. Toch blijft hij niet bij de pakken zitten. “Je ziet dat er tweehonderd man rijdt waarvan er honderdvijftig mee willen zijn. Dan is het logisch dat iedereen op elkaar springt als er iemand vertrekt. Dat zou ik ook doen. Het is gewoon niet gelukt vandaag.”
Opgeven doet Van Aert zeker niet. Met meerdere heuvelachtige ritten én enkele echte punch-aankomsten in het vooruitzicht, blijven er kansen op een ritzege. Maar dan moet het wel op het juiste moment vallen. Of zoals hij het zelf zei: “Het zullen uiteindelijk de mannen met de beste benen geweest zijn die voorop geraakten. Ik hoop dat ik daar binnenkort ook weer bij hoor.”
