Remco Evenepoel zet de kroon op een absoluut topseizoen: Jaaroverzicht 2022

Het is december en dus is het tijd om lekker terug te gaan blikken op het wielerjaar 2022. Vandaag blikken we in dit voorlaatste deel terug op het WK op de weg bij de mannen. En dat was er eentje om duimen en vingers bij af te likken, zeker als je Belg bent.

De wereldkampioenschappen op de weg vonden dit jaar plaats in het Australische Wollongong. Zoals wel vaker het geval is op een WK, was ook dit jaar het parcours niet van de poes met heel wat hoogtemeters. Bovendien was het parcours liefst 267 kilometer lang. De sterke mannen die ook nog eens bergop konden, konden opnieuw hun kans ruiken. Er werd gezocht naar een opvolger voor tweevoudig wereldkampioen Julian Alaphilippe. De Fransman maakte zeker kans om er drie op een rij van te maken, maar het was België dat met Wout van Aert en Remco Evenepoel de twee topfavorieten in huis had. Al wou thuisfavoriet Michael Matthews graag daar graag een stokje voorsteken.  

Maar het WK begon met een sisser: in de nacht voor de wedstrijd werd Mathieu van der Poel opgepakt door de politie. Hij zou twee tienermeisjes geduwd hebben die maar bleven bonken op de deur van zijn hotelkamer. De Nederlander bracht de nacht in de cel door en zag zijn voorbereiding - zowel mentaal als fysiek qua nachtrust - helemaal verstoord. MvdP kwam toch nog aan de start, maar gaf er na 35 kilometer de brui aan.

VROEGE PREBESLISSING
Op dat moment was - zoals het hoort op een WK, er al een vroege ontsnapping ontstaan met heel wat 'exoten'. Een ruime kopgroep met onder meer een Let, een Israëliër en een Mongool maakten er deel van uit. Ze zouden tot zes minuten voorsprong krijgen. Maar die voorsprong slonk al snel, want de Fransen maakten op de eerste keer Mount Keira al meteen stevig tempo. Hierdoor ontstond een breuk in het peloton. Onder andere Tadej Pogacar, Ethan Hayter, Bauke Mollema en Wout van Aert waren bij de pinken en zaten mee. Deel één van het peloton neemt zelfs al snel twee minuten voorsprong op het tweede deel. De helft van het peloton leek zo al zeer snel uitgeschakeld, maar de Duitsers reden het gat dicht. 

Toch was het geen maat voor niets, want Pieter Serry, Pavel Sivakov, Samuele Battistella, Ben O'Connor en Luke Plapp trokken hun avontuur verder en kwamen na 100 kilometer aansluiten bij de vroege ontsnappers. Maar nadien bleef het lange tijd windstil. Tot op 80 kilometer van het einde opnieuw de Fransen stevig tempo begonnen te maken. Opnieuw bergop, en zo ontstond er weer een grote ontsnapping vanuit het peloton met daarbij enkele favorieten. Remco Evenepoel zat mee, en had bovendien enkele knechten mee met Stan Dewulf, Pieter Serry en Quinten Hermans. Een luxepositie in een groep van zo'n 25 renners. Ook de Fransen waren goed vertegenwoordigd. Onder tempo van deze twee landen reed deze groep seconde per seconde verder weg. Een ideale scenario voor de Belgen: Evenepoel die vroeg de debatten kon openen, Van Aert die als snelle man achterin zijn benen kon sparen. 

EEN BELG EN EEN KAZACH OP PAD

Bijna alle grote landen hadden enkele pionnetjes mee, waardoor de achtervolging maar moeizaam op gang kwam. Het verschil liep ferm op. Met drie lokale ronden te gaan, bedroeg het al twee minuten. Alle toppers in deel 2 kregen er de schrik in. Zeker omdat ene Remco Evenepoel moeite had zich te bedwingen en regelmatig stevig aan de kop sleurde en stevig prikte. Eerst zonder resultaat, maar met nog 34 kilometer te gaan reed Evenepoel in een dalend strookje richting de finishpassage zo hard, dat enkel Alexey Lutsenko bij machte was te volgen. De Kazach hing als een blok in het wiel van de Belg, want was al blij dat hij überhaupt kon volgen. 

Na een razendsnelle beklimming van Mount Ousley begon het warm te wormen onder de voeten van Lutsenko, even later op Mount Pleasant kraakte hij. Remco Evenepoel liet nu zijn laatste metgezel achter en ging met een lange solo van bijna 26 kilometer op zoek naar zijn eerste wereldtitel.

We weten nog steeds niet waarom, maar in het peloton - dat nog steeds op twee minuten volgde - was het uitgerekend Wout van Aert die alle landenbelangen overboord gooide en uitpakte met een stevige demarrage. Hij bracht zo weer leven in de achtervolging, maar zelfs dat zou Evenepoel niet deren. Integendeel: hij reed zelfs nog verder weg en zou met bravoure zijn tijd kunnen nemen voor het zegegebaar te maken. Wat een stunt van de Aerokogel uit Schepdaal! Op zijn 22ste wordt hij al wereldkampioen bij de profs.

Ver achter zijn rug worden de achtervolgers - inclusief Lutsenko - allemaal nog bijgebeend. Een groepje van een kleine dertig man sprint om zilver en brons. Van Aert zit erbij, maar wordt nota bene geklopt door zijn eigen ploegmakker van Jumbo-Visma: de Fransman Christophe Laporte komt op een achterstand van 2'21"(!) als tweede binnen, Michael Matthews sprint naar het brons. Van Aert baalt met een vierde plek. Maar dat zal de Belgen een zorg zijn, want België heeft na Gilbert in 2012 opnieuw een wereldkampioen. En wat voor één!

IL LOMBARDIA
Morgen om 12.00 uur kijken we in het allerlaatste deel van dit Jaaroverzicht terug op de laatste klassieker van het jaar, zelfs het vijfde wielermonument: de Ronde van Lombardije. Vergeten wie deze koers won? Of gewoon benieuwd hoe het wedstrijdverloop nu weer was? Lees het hier morgen!