WN Redactie
Thibau Nys was er zondag in Namen dichterbij dan ooit om Mathieu van der Poel te kloppen, maar bleef uiteindelijk achter met een wrang gevoel. De Belgische kampioen reed een sterke Wereldbeker, voelde zich verrassend goed tegenover de wereldkampioen, maar zag zijn kansen in rook opgaan door één fout in de slotronde. “Dat maakt het extra jammer”, gaf hij na afloop toe.
Vooraf was het vooral uitkijken hoe Nys zich zou verhouden tot de terugkerende Van der Poel, maar al snel bleek dat hij meer in huis had dan alleen volgen. “Tot mijn grote verbazing had ik eigenlijk de hele wedstrijd het gevoel dat ik controle had”, vertelde hij. “Met Mathieu weet je nooit wanneer hij die verschroeiende versnelling plaatst, maar vandaag voelde het anders.”
LEES OOK: Van der Poel wint bij rentree in spannende strijd van Nys
Controle tot het beslissende momentOp het loodzware parcours van de Citadel bleef Nys rustig, zelfs toen Van der Poel meerdere keren het tempo bepaalde. Hij liet zich niet gek maken en bleef geloven in zijn eigen koers. “Ik had nog wat overschot in de slotronde”, blikte hij terug. “Ik nam zelfs de kop, met het idee om het daar uit te spelen.”
Maar precies op dat moment ging het mis. In een technisch stukje maakte Nys een kleine fout, eentje die op dit niveau meteen wordt afgestraft. “Een superstomme fout”, noemde hij het zelf. “Ik verlies daar een paar seconden en net op dat moment gaat Mathieu vliegen.”
‘Ik denk dat ik niet was gelost’
Het verschil was meteen beslissend. Van der Poel rook zijn kans, sloeg een gat en keek niet meer om. Nys probeerde nog te herstellen, maar wist dat het toen al voorbij was. “Ik had de kracht nog voor een eindschot”, zei hij. “Maar hij was al weg.”
De onvermijdelijke wat-als-vraag volgde. Wat als die fout er niet was geweest? Nys kon er zelfs om lachen. “Ik denk dat ik niet was gelost”, grijnsde hij. “Maar het is mijn eigen fout. Ik mag niet klagen.” Die relativering typeerde zijn analyse: teleurstelling, maar geen frustratie.
Realistisch over wat komt
Toch beseft Nys ook dat dit een zeldzame kans was. Namen is een parcours dat hem ligt, met veel techniek en klimwerk. “Op dit soort omlopen kan ik met mijn gewicht iets betekenen”, legde hij uit. “Maar in crossen als Koksijde of Hofstade wordt het een pak moeilijker tegen Mathieu.”
Dat maakt de gemiste kans extra pijnlijk, maar ook leerzaam. Nys toonde dat hij Van der Poel kan volgen en zelfs onder druk kan zetten. Alleen moet dan alles kloppen. “Wie niet waagt…”, besloot hij veelzeggend. In Namen waagde hij het, en dat bracht hem dichter bij Van der Poel dan velen hadden verwacht.
