Kevin De Jonghe
Bijzonder slecht nieuws omtrent Eli Iserbyt vorige week. Zo geraakte immers bekend dat hij terug is hervallen in zijn blessure, een verplichte rust van 4 weken is nu aan de gang. Maar de twijfel – zelfs over zijn carrière – neemt gestaag toe. Laura Verdonschot kan erover meespreken.
LEES OOK: Einde carrière in zicht? "Bij een tweede operatie denk ik aan stoppen”
Een sportieve helZij kampt(e) immers met net dezelfde blessure: vernauwde bekkenslagaders. Vorig jaar in januari ging zij onder het mes: “De maanden ervoor kreeg ik nooit het goede gevoel te pakken, niet op training en niet in competitie. Ik geraakte bij de kleinste inspanning verzuurd. Na verschillende onderzoeken onderging ik een operatie aan beide beknelde bekkenslagaders.”
Verdonschot keerde inmiddels terug in koers, maar het goede – of zeg maar juiste gevoel – is ook bij haar nog niet aanwezig, zo zegt ze bij Het Nieuwsblad: “Je werkt zo gemotiveerd aan je comeback en verwacht opnieuw op niveau te geraken, maar het wordt net slechter. Die weerslag komt dubbel zo hard aan. Pas op: ik houd de moed erin. Al word je wekelijks met de problemen geconfronteerd.”
Steun bij elkaar
Veel gelijkenissen met Iserbyt dus. Zij begrijpen elkaar logischerwijs als geen ander: “Met Eli heb ik vaak contact sinds mijn operatie in januari. Hij kampte met dezelfde symptomen en ging uiteindelijk meerdere keren onder het mes. We vragen hoe het herstel verloopt en steunen elkaar.”
Vorige week kwam er dan het slechte bericht over Iserbyt, Verdonschot houdt haar hart vast: “Het nieuws dat hij opnieuw last heeft, komt hard binnen. Ik hoop dat hij zijn carrière kan hervatten. Maar eerlijk: het ziet er niet goed uit. Het zou jammer zijn als het op deze manier moet stoppen.”
Mocht er bij haar een nieuwe operatie nodig zijn, trekt ze er een streep onder, is ze duidelijk: “Een tweede operatie doe ik niet. Punt. Als dat de enige optie blijkt, dan is het voor mij klaar. Dat heb ik al uitgemaakt. Ik word er begin december 29, en we spreken niet over een standaardoperatie, hè.”
“Ze snijden in een klein bloedvat. Dat houdt risico’s in, creëert meer littekenweefsel en vergt een lang herstel. Ik heb er al veel tranen voor gelaten. Maar als ik moet stoppen, dan is het zo. Het zal enorm pieken, maar mijn afscheid gaat andere deuren openen. Een leven 2.0, zonder topsport.”
