Youri van den Berg
Lorena Wiebes heeft zaterdag het WK gravel op haar naam geschreven. Na een knotsgekke tombola in de finale was zij uiteindelijk de snellere van Marianne Vos. De Italiaanse Silvia Persico vervolledigde het podium in wat toch wel een markante ontknoping genoemd kon worden.
Al snel in de wedstrijd werd duidelijk dat Nederland over de beste papieren van iedereen beschikte. Met meer dan 60 procent oranje in de voorste gelederen van de wedstrijd moest het heel gek lopen wilde er geen Nederlandse dame op het podium finishen.
LEES OOK: Van Anrooij haalt na zustermoord hard uit naar landgenoten
Nederland met overtalFemke Gerritse, Maud Rijnbeek, Wiebes en Vos vormden op een zeker moment samen met de Duitse Romy Kasper de vijfkoppige kopgroep. De samenwerking aldaar verliep niet onaardig en zodoende liep de voorsprong op groep twee - met ook daar veel Nederlandse dames - gestaag op.
Makkelijk was het echter nog steeds niet, vooral omdat de Nederlandse dames bij de achtervolgers veel werk moesten verrichten. Iedere sprong werd geneutraliseerd, iedere versnelling werd gecounterd.
Vos probeert Wiebes te lossen
Op het niet al te lastige parcours in Zuid-Limburg, de regio die normaliter nochtans bekendstaat om haar uitdagende routes, was het vooral een schouwspel tussen Vos en Wiebes, waarbij laatstgenoemde de aanvallen bergop van de Noord-Brabantse moest zien te pareren.
Vos kreeg Wiebes er echter niet af en onderwijl kwam toch ook de achtervolgende groep ineens akelig dichtbij. Zo dichtbij zelfs dat er een samensmelting kwam. Onder anderen Yara Kastelijn, Shirin van Anrooij en Persico kwamen de aansluiting maken, waardoor het gehele schaakspel opnieuw kon beginnen.
Ploegenspel boven landsbelang
Er volgde een chaotische laatste 10 kilometer, met flink wat demarrages. Maar Van Anrooij timede uitstekend en profiteerde van al het gepoker. Ze pakte vlug 20 tellen en leek in een zetel te zitten voor een flamboyante solozege. Tot in de laatste kilometers, waar alle landsbelangen volledig overboord gegooid leken te worden en het achterliggende ploegenspel de boventoon voerde.
Het was nota bene Kastelijn - een goede vriendin en WK-kamergenoot van Van Anrooij - die het gat op de Zeeuwse dichtreed. Daardoor werd het in extremis alsnog sprinten geblazen. Die spurt was - hoe kon het ook anders - een koud kunstje voor Wiebes, die een sterke Vos naar het zilver verwees en de Italiaanse mee het podium op zag gaan. Van Anrooij kwam, stevig gedesillusioneerd en geëmotioneerd, als vijfde over de meet.
