Stan Strubbe
Remco Evenepoel pakte zilver op het WK in Rwanda, maar niet zonder slag of stoot. De Belg wisselde meerdere keren van fiets, uitte zichtbaar frustratie en was het mikpunt van kritiek bij analist Thijs Zonneveld.
LEES OOK: Waagt Van der Poel zich aan heroïsche missie? "Het talent is er"
“Een wandelende soap”Zonneveld zag hoe België de koers kleur gaf, maar ook hoe Evenepoel op het beslissende moment moest passen. “Van tevoren is hij wereldkampioen, dan zet hij zijn hele ploeg op kop en vervolgens zakt hij op Mount Kigali in één kilometer vanuit het wiel van Pogacar naar plaats veertig. Het is bijna bipolair: goede tijden, slechte tijden in één koers. Hij heeft vooral tegen zichzelf gevochten.”
Volgens de Belgische staf kantelde Evenepoels zadel na een put, maar de mecanicien verklaarde achteraf dat er niets mis was met de reservefiets. Zonneveld fronste de wenkbrauwen: “Hij begon te miepen dat zijn fiets niet goed was, maar alles was nagemeten. Bij de tweede wissel stond hij nog net niet stampvoetend aan de kant. Dat is kwalijk, ook richting de mecanicien.”
“Probleem met tegenslag”
Zonneveld wees erop dat stoppen sowieso fout was: “Je leert bij de junioren al dat je door moet rijden en geen tijd mag verliezen door te wachten. Remco deed precies dat.”
Toch herpakte Evenepoel zich in de finale, waarin hij nog als enige Pogacar enigszins in bedwang hield. “Hij reed die groep helemaal aan puin. Het laatste anderhalf uur was geweldig, maar telkens als de druk hoog wordt, gedraagt hij zich als een jankend kind. Ik zou als ploeggenoot of mecanicien af en toe helemaal klaar zijn met hem.”
