Remco Evenepoel eindigde in Rwanda op het podium, maar de glimlach was bedrukt. De Belg pakte zilver achter Tadej Pogacar, al kreeg hij onderweg meer dan zijn deel van de miserie. Met het uitvallen van ploegmaat Ilan Van Wilder verloor hij een sleutelhelper, terwijl hij zelf twee keer van fiets moest wisselen door materiaalpech. “Er had wel meer ingezeten,” zuchtte hij achteraf.
Vooral het eerste probleem kostte hem veel energie. “Ik reed in een put en mijn zadel kantelde volledig. Mijn hamstrings schoten in de kramp en ik kon geen 400 watt meer duwen. Dan weet je dat je een probleem hebt.”
LEES OOK: Ploeggenoten komen met waarheid over fietswissel Evenepoel
Wissels op het slechtste momentIn de feedzone volgde een eerste wissel, maar ook zijn derde fiets voelde niet vertrouwd. “Mijn zadel stond anders, normaal loopt het wat naar beneden. Nu stond het waterpas en kreeg ik last van mijn onderrug. Dat kostte me kracht en focus. Dan moet je nog een keer wisselen, maar op dat moment werd barrage gemaakt en moest ik alles weer inhalen. Dat was te veel.”
Toch liet hij de moed niet zakken. Met hulp van Quinten Hermans knokte hij zich telkens terug in koers en bewees hij zijn vorm. “Ik voelde dat ik supergoed was. Ik was gekomen voor de dubbel, maar twee keer achtervolgen is gewoon te veel van het goede.”
Wat als met Van Wilder?
Evenepoel wees ook op het gemis van Van Wilder, die na zijn val niet meer verder kon. “Dat was een aderlating. Met hem erbij hadden we met twee vooraan kunnen rijden en misschien het verschil kleiner kunnen maken. Dan wordt het een heel andere wedstrijd.”
Het zilver voelt daarom dubbel aan. Een bewijs van zijn klasse, maar ook een herinnering aan wat had kunnen zijn. Toch kijkt hij alweer vooruit. “Ik ga straks ontspannen met mijn ploegmaats en Oumi, en dan gaat de focus richting het EK. De benen zijn goed, dat weet ik.”
Evenepoel reed een koers vol pech en frustratie, maar eindigde alsnog als tweede van de wereld. Het maakt zijn honger naar eerherstel volgende week alleen maar groter.