Yorrith Haan
Remco Evenepoel is niet langer onderdeel van de Tour de France 2025. De Belgische hoop gaf zaterdag op in de loodzware Pyreneeënrit naar Superbagnères en stond enkele uren later aangeslagen de pers te woord. Zijn stem trilde en zijn ogen liepen rood aan. “Het is al een serieus moeilijk jaar geweest”, klonk het. En het antwoord op zijn vormcrisis? Dat is er nog niet.
LEES OOK: Ex-ploegmaat hard voor Evenepoel: ''Had moeten doorzetten''
Verval zonder verklaringDe beslissing om op te geven kwam er niet halsoverkop. “Eigenlijk was het Klaas Lodewyck, mijn ploegleider, die het zei: ‘Het is beter om te stoppen’. En hij had gelijk”, aldus Evenepoel. “Er zat niets meer in. Je kan eens een slechte dag hebben, maar drie op rij? Dat is niet normaal.”
Evenepoel, die eerder deze Tour nog de tijdrit naar Caen won en lang derde stond in het klassement, beseft dat het contrast groot is. “Tot vandaag leek het nog mee te vallen, maar het is van slecht naar superslecht gegaan. Ik had desnoods nog met een gruppetto kunnen binnenkomen, maar misschien kost me dat nóg meer energie. Dan sta ik er in september ook niet.”
“Ik kon geen intensiteit verdragen”
De zoektocht naar antwoorden is begonnen. Zijn trainer Koen Pelgrim liet al verstaan dat Evenepoel na de Dauphiné “niets meer kon trainen”. Remco bevestigt: “Ik heb eigenlijk geen enkele training kunnen doen in de aanloop naar de Tour. Geen enkele. Ik kon geen intensiteit verdragen.”
Oververmoeidheid? Restletsels van zijn val in de winter? “Misschien zit er iets in mijn lichaam, wie weet. Buiten de fiets voel ik me niet slecht, maar op de fiets kan ik mijn vermogen niet halen. Mijn schouder? Die werkt nog steeds niet goed, maar op de fiets merk ik dat niet. In het dagelijkse leven wél. Ik kan bijvoorbeeld geen zak dragen met rechts.”
Moment op de Tourmalet
Op de Tourmalet, waar zijn ouders klaarstonden, stopte Evenepoel nog even. “Vanaf vandaag gingen ze hun vakantieweek in de Tour starten. Ik vond het maar normaal om hen zelf een update te geven. Helaas kozen ze de slechtste dag uit.”
De mentale klap kwam hard aan. “Dit is opnieuw een domper. Alles zakte weer in elkaar. Het is al een serieus moeilijk jaar geweest. Ik heb er zo hard voor gewerkt. En toch... is het niet gelukt.”
