Yorrith Haan
In het wielrennen telt één ding: winnen. Dat blijkt nog maar eens uit de woorden én daden van Remco Evenepoel, die in de negende Tourrit zijn steentje bijdroeg aan de sprintzege van ploegmaat Tim Merlier. Zelfs als dat betekende dat hij zijn (goede) vriend Mathieu van der Poel de das moest omdoen.
LEES OOK: Tourheld of tiran? Analiste haalt hard uit naar Pogacar
Geen tijd voor vriendschap“Sorry, Mathieu, maar efkes geen vrienden”, zei Evenepoel na afloop met een knipoog. Hij had de aanval van zijn makker op de brug richting Châteauroux wel gezien, maar twijfelde geen moment toen zijn ploeg Soudal – Quick Step op de pedalen ging staan. “Dit is koers, hé. Ik rijd voor mijn ploeg, niet voor Alpecin-Deceuninck.”
Evenepoel was in het slot van de etappe nadrukkelijk van voren te zien, met name in de nerveuze fase waar waaiers dreigden. En met reden. “Ik had tegen Tim gezegd dat ik hem zou helpen als ik erbij zat. Dat moment kwam er, en dan moet je koersen zoals het hoort.”
Drie uit negen
De inzet werd beloond: Merlier boekte zijn tweede ritzege van deze Tour, en Soudal – Quick Step zit na negen dagen al aan drie overwinningen. “Ik ben supercontent”, glunderde Evenepoel, die eerst zijn ploegmaat ging feliciteren voor hij zelf het podium opklom. “Zaterdag is gewist. Dat was een teleurstelling, maar nu zijn we weer op dreef.”
Respect voor Van der Poel
Toch was er ook bewondering voor de man die hij mee terug naar huis reed. “Mathieu was ongelooflijk sterk. Dat hij op die manier zo lang standhoudt, is indrukwekkend. Maar in koers is er geen ruimte voor sentiment.”
Een eerlijke koers, een eerlijke Remco. “Vandaag reed ik tegen een vriend, maar in het belang van de ploeg. En dat voelt gewoon goed.”
