Yorrith Haan
Jasper Philipsen wist dat het moeilijk zou worden om zijn felbegeerde gele trui te behouden in de tweede etappe van de Tour de France 2025. En dat bleek: in de verraderlijke finale met steile hellingen moest hij passen. Toch heerste er vooral opluchting en trots bij de man uit Ham, want de gele trui bleef netjes in de ploeg – op de schouders van Mathieu van der Poel.
“Een leider als Mathieu maakt alles veel makkelijker”, reageerde Philipsen direct na afloop, nog nahijgend van de inspanning. Hij had lang kunnen volgen, maar voelde al vroeg dat hij niet over zijn beste benen beschikte. “Ik kreeg een weerslag van gisteren. Mijn benen waren niet meer fris en in de laatste kilometers liep alles leeg. Dan weet je dat het voor mij net iets te hoog gegrepen is.”
LEES OOK: Screenshot onthult masterplan: Van der Poel voorspelde stunt
Sterke ploeg, sterke leiderWaar Philipsen stilletjes moest lossen, reed Van der Poel op overtuigende wijze naar de dagzege en het geel. Voor de sprinter is dat een troost. “Als Mathieu het afmaakt, relativeer je alles heel vlot. Je hebt superhard afgezien, maar als je dan ziet hoe de ploeg presteert en hoe hij het afrondt, dan overheerst alleen maar trots.”
Alpecin-Deceuninck kende zo een droomstart in deze Tour. “We hadden na gisteren al veel vertrouwen. Iedereen voelde zich goed en dat zag je ook in de manier waarop we vandaag reden. Het is weer een superdag voor de ploeg. Dat ik het geel kwijtspeel? Dat is niet erg. Het blijft in de familie.”
Van geel naar groen
Hoewel Philipsen zijn gele trui moet afstaan, mag hij vanaf maandag wel in het groen rijden – als leider in het puntenklassement. En ook dat stemt hem tevreden. “Morgen rijd ik in het groen, dat is ook mooi. Twee truien in de ploeg, dat is echt niet slecht na twee dagen.”
Of de groene trui nu echt een doel wordt voor de rest van deze Tour, daar houdt hij nog een slag om de arm. “Het is nog vroeg natuurlijk. Ook Mathieu pakte vandaag veel punten, dus het blijft spannend. Maar we staan er allebei goed voor en dat is alleen maar goed nieuws.”
Met zijn bekende kalmte en collegiale ingesteldheid laat Philipsen zien dat verliezen ook een kunst is – zeker als je ploeg wint.
