Kevin De Jonghe
Het is voor Eddy Merckx een bijzonder speciale dag. Zo wordt De Kannibaal immers 80 jaar. Een reeds gezegende leeftijd, maar de fysieke kwaaltjes beginnen dan ook al stevig de kop op te steken. Maar ook tijdens zijn carrière beleefde Merckx al eens een bijzonder penibel moment.
Dodelijk ongeval
En dan gaat het over zijn zware valpartij op de piste in Blois in 1969. Een moment dat eigenlijk wat vergeten werd over de carrière van Merckx. Die had toen nog maar pas zijn eerste Tour de France gewonnen toen hij deelnam aan een demonstratiewedstrijd achter derny’s. Bij één van die brommers schiet plots een pedaal af en vliegt in het rond.
De gangmaker van Merckx, Fernand Wambst, tracht het projectiel te ontwijken, tevergeefs. Beide komen zwaar ten val met dramatische gevolgen: Wambst overleefd het incident niet, Merckx ternauwernood. Met een grote gapende hoofdwonde ligt hij op het middenplein in Blois.
Wel bij bewustzijn, zo blijkt uit zijn getuigenis in de docu Eddy Merckx: de grootste aller tijden, te zien op VRT Max."Ik vroeg de dokters naar nieuws over Fernand. Ze zeiden eerst niet dat hij dood was, maar wel dat de toestand zijn ernstig was”, klinkt het daar. “Pas later heb ik zijn overlijden vernomen."
Nooit meer dezelfde Merckx
Maar ingewijden zijn het erover eens: na deze valpartij haalde Merckx nooit nog zijn beste niveau. "Na Blois is Merckx fysiek veranderd", klinkt het. "Hij wordt nooit meer dezelfde. In het begin is het zijn linkerbeen. Maar de echt grote invloed op zijn carrière is de blijvende spanning in zijn heupen en zijn verplaatste bekken."
Guillaume Michiels, de vaste verzorger van Merckx, beaamt dat. "Na die val in Blois was het eigenlijk nog maar een halve Merckx. Als je ziet wat hij nadien nog gewonnen heeft..."
Ook Merckx zelf gaf het in een eerder interview met Humo vorig week al aan: Hij was nooit meer zijn beste zelve na dat ongeval. “Ik heb het al vaak gezegd: na Blois hebben ze Eddy Merckx nooit meer zien klimmen als voordien”, aldus Merckx.
"Ik ben nooit meer dezelfde klimmer geweest", herhaalt hij die uitspraak tegenover Sporza. "Het ging veel moeilijker om bergop te rijden. De kracht had ik nog, maar ik had altijd last van mijn heup. Ik reed niet meer met hetzelfde gemak bergop."
Zijn gewicht bleek hierna een heikel punt. "Ik moest me meer verzorgen, ik moest meer letten op mijn gewicht. Gewicht was vijand nummer één om bergop te rijden. Ik mag van geluk spreken dat ik nog zoveel heb kunnen winnen, want ik kon ook dood zijn", beseft Merckx echter wel.
