Yorrith Haan
Met een meesterlijke solo heeft Tadej Pogacar voor de derde keer Luik-Bastenaken-Luik op zijn naam geschreven. De Sloveense wereldkampioen maakte op La Redoute het verschil en hield zijn voorsprong knap vast tot aan de finish. De langverwachte confrontatie met Remco Evenepoel bleef uit: de Belg zat slecht gepositioneerd op het beslissende moment en kon nooit echt zijn stempel drukken op de koers.
Het leek vooraf het duel van het voorjaar te worden. Pogacar, winnaar in 2021 en 2024, tegen Evenepoel, triomfator in 2022 en 2023. Onderweg lagen opnieuw de bekende hellingen te wachten: de Côte de Stockeu, Haute-Levée, Col du Rosier en natuurlijk de mythische Redoute en Roche-aux-Faucons. Maar ondanks het zware parcours en het sterke deelnemersveld, draaide Luik-Bastenaken-Luik uiteindelijk uit op een eenmansshow van de Sloveen.
Rustige openingsfase, peloton controleert
De wedstrijd begon zoals verwacht met een vroege vlucht. Een twaalftal renners, waaronder Belgen als Kamiel Bonneu en Stan Van Tricht, mocht een voorsprong van zes minuten bij elkaar fietsen. UAE Emirates en Soudal Quick-Step hielden de situatie echter strak onder controle. Pogacar en Evenepoel zouden duidelijk geen cadeaus uitdelen. Een aanvalspoging van Bob Jungels en Tobias Foss werd al snel in de kiem gesmoord, terwijl het peloton steeds verder uitdunde richting de finale.
Op de bekende hellingen zoals de Côte de Stockeu vielen de eerste grote slachtoffers. UAE Emirates drukte het tempo flink op, waardoor de mindere klimmers al vroeg overboord gingen. Ook de kopgroep werd beetje bij beetje uitgedund, totdat enkel een handvol vluchters nog vooruitbleef. Toch lieten de favorieten zich nog niet meteen zien. De Côte de Desnié en Col du Rosier werden nog in gesloten groep afgewerkt, met Lidl-Trek nadrukkelijk op kop voor Skjelmose en Ciccone.
Pogacar slaat toe, Evenepoel uitgeschakeld
De echte schifting kwam uiteindelijk op de Côte de la Redoute. In de nerveuze aanloop naar deze klim zat Pogacar perfect van voren, terwijl Evenepoel zich liet wegdrummen. De wereldkampioen twijfelde geen moment en zette een allesbepalende aanval in. Terwijl Pogacar zich losreed en met zwier de afdaling indook, worstelde Evenepoel om überhaupt terug naar voren te komen. Maar zijn reactie kwam te laat: Pogacar was vertrokken voor een indrukwekkende solo.
Op de Roche-aux-Faucons liep de voorsprong van Pogacar verder op. Achtervolgers als Tom Pidcock, Ben Healy en Giulio Ciccone probeerden het gat nog te dichten, maar slaagden er niet in ook maar iets terug te pakken. Pogacar, schijnbaar onaantastbaar, reed in de laatste kilometers richting Luik onbedreigd naar zijn derde zege in La Doyenne. Voor Evenepoel werd het een dag om snel te vergeten, al beet hij nog dapper door tot de finish.
Podium voor Ciccone en Healy, sterke prestatie Nys
Na Pogacars glorieuze aankomst was het nog spannend om de overige podiumplaatsen. Healy en Ciccone hadden zich losgerukt op de Roche-aux-Faucons en mochten onderling sprinten voor plek twee. De snellere Ciccone toonde zich uiteindelijk de sterkste. Healy moest genoegen nemen met een knappe derde plaats. In de sprint van de achtervolgers verraste Simone Velasco door vierde te worden, terwijl Thibau Nys zijn debuut in Luik-Bastenaken-Luik bekroonde met een fraaie vijfde plek.
Voor Pogacar betekende de zege zijn negende monumentale overwinning, waarmee hij zich schaart naast legendes als Fausto Coppi en Sean Kelly. Op 26-jarige leeftijd lijkt de Sloveen nog lang niet uitgeblust.
