Kevin De Jonghe
Het voorjaar werd vorige week afgetrapt met het Openingsweekend, een week later is het sedert enkele jaren dan ook tijd voor de eerste Italiaanse klassieker: Strade Bianche. De wedstrijd over de grindwegen staat al in ieders wielergeheugen gegrift en belooft ook deze editie opnieuw boeiend te worden.
Dat Strade Bianche een schitterende wedstrijd op een prachtig decor is hoeft geen betoog. Daarenboven is het ook een bijzonder zware bedoening en komen de sterkste renners steevast naar boven. Dat er intussen namen als Philippe Gilbert, Julian Alaphilippe, Wout van Aert, Mathieu van der Poel, Tom Pidcock en Tadej Pogacar op de erelijst staan is daar dan een logisch gevolg van.
LEES OOK: 'Van Aert haalt grove borstel door voorjaar 2026'
De routeToscane is de streek waar zaterdag de hele wielerwereld van kan genieten. Oude steden en dorpjes, wijnranken en witte grindwegen zullen het decor vormen van een vaak epische wedstrijd. Is het natgeregend, zorgt dat voor extra spektakel doordat renners technisch getest worden, is het droog geeft dat garanties op een enorme stofbende.
‘Strade Bianche’ betekent witte wegen en dus is het belangrijkste van de 213 voor mannen wat er allemaal op de ‘settori sterrati’, oftewel de onverharde sectoren, gebeurt. En daar heeft er vorig jaar toch een opvalende wijziging voorgedaan. Zo is Strade nu immers 40 kilometer langer tegenover twee jaar gelden, en telt het ook alweer een grindstrook meer. Dat zijn er nu 16 in totaal.
Bij de dames veranderd er niets aan het aantal kilometers, maar ook daar worden het aantal grindstroken opnieuw opgetrokken. Eerder gebeurde dat van 8 naar 12, nu komt er nog eentje bij naar 13. In totaal leggen Vollering & co 136 kilometer af. In die wedstrijd valt de beslissing waarschijnlijk op de 9,5 kilometer lange strook van San Martina in Grania, waarna vaak een bescheiden groepje favorieten overblijft dat het in volle finale op met name de Colle Pinzuto en de steile strook vlak voor de finish (de Via Santa Caterina) uitvecht om de zege.
Bij de mannen is de 12 kilometer lange strook van Lucignano d’Asso steeds een bepalend punt om het kaf van het koren te scheiden. Voorts bleek de Monte Santa Marie – zelfs vorig jaar na de grote parcourswijziging – bepalend voor het koersverloop. Al moet je al Tadej Pogacar heetten om van daar al aan te vallen.
De Sloveen is ook dit jaar weer van de partij, en valt te bedenken wie we als eerste zullen zien arriveren op het mythische Piazza del Campo, de aankomstplaats van Strade Bianche die ook bekend is van de Palio-paardenrace.
De favorieten
Daarmee hebben we de grootste favoriet alvast zeker benoemd. Hoe Tadej Pogacar de laatste jaren tekeer gaat op een fiets is van een niveau dat eigenlijk nooit eerder werd vertoond, althans niet in moderne koerstijden. Dat er dan vaak een vergelijking naar boven komt met ene Eddy Merckx hoeft niet te verbazen.
Vorig jaar viel de wereldkampioen aan op zo’n 80 kilometer van de streep, niemand zag hem nog terug. Dan kan je er bijna vanop aan dat er ook dit jaar niemand in staat zal zijn om hem te kunnen volgen. Ervan uitgaande weliswaar dat Pogacar al meteen volledig in orde zal zijn, maar wie twijfelt daaraan?
Kijken we dan maar even naar de grootste uitdagers en gaan we toch de chauvinistische kant op. Dat was toch de bedoeling. Maxim van Gils hier benoemen was gewoon op z’n plaats. Werd vorig jaar al knap derde, maar moet verstek geven voor zaterdag wegens ziekte. Een fikse domper voor onze landgenoot.
Vervolgens is er natuurlijk ook Tom Pidcock. Die bleek al vroeg in vorm dit seizoen met al reeds vier zeges. Strade Bianche ligt de Brit ook als gegoten, hoewel hij in De Omloop Het Nieuwsblad eigenlijk nergens te zien was. Met zijn kwaliteiten zal het podium normaliter niet veraf zijn.
Voorts wordt het al een beetje scharrelen achter namen, en zal de vorm van de dag alles bepalen. Aan wie denken we? Matej Mohoric, ook al kende die een zwak openingsweekend, Kevin Vauquelin, Tim Wellens, Ben Healy, Isaac Del Toro, Romain Gregoire, Marc Hirschi, Valentin Madouas, Lennert Van Eetvelt, Pello Bilbao, het is een greep uit een groep van jongens die mogen dromen van een podium.
De vrouwen
Over naar de dames dan, waar we de tweevoudige winnares van de laatste drie jaar helaas moeten missen in Toscane. Geen Lotte Kopecky dus, en geen eerste strijd tegenover Demi Vollering, haar ex-ploeggenote van bij SD Worx-Protime die nu bij FDJ-Suez rijdt.
De Nederlandse is zo dé uitgesproken topfavoriet om zaterdag met de zege aan de haal te gaan. Ook in De Omloop was Vollering al goed, al weten we uiteraard op welke farce die koers eindigde. Maar cadeau zal ze het zeker niet krijgen, want de tegenstand is – ondanks de afwezigheid van Kopecky – niet min.
Zo lijkt Elisa Longo Borghini nog beter te worden met de jaren en zal ze gebrand zijn op een goede prestatie in haar thuisland. De wedstrijd die ze in 2017 al eens wist te winnen. Ook Katarzyna Niewiadoma zal haar kansen zeker gaaf zien, ook al heeft de Poolse het nog steeds moeilijk om effectief wedstrijden te winnen.
Daarmee lijken we de echte kanshebbers op de zege wel te hebben gehad, of er zou een grote verrassing moeten komen van Puck Pieterse, iemand die wel zeker het podium zal beogen.
Al zouden we zo Anna van der Breggen schromelijk over het hoofd zien. Nog maar net haar terugkeer gemaakt na enkele jaren afwezigheid in De Ronde van Valencia. Gezien haar palmares absoluut in de gaten te houden!
Voorts nog in het oog te houden: Silvia Persico, Kristen Faulkner, Cédrine Kerbaol, Lianne Lippert, Mischa Bredewold en Christina Schweinberger.
De sterren
****
Tadej Pogacar
***
Tom Pidcock, Matej Mohoric
**
Kevin Vauquelin, Lennert Van Eetvelt, Ben Healy
*
Romain Gregoire, Marc Hirschi, Pello Bilbao, Isaac Del Toro
-----------------------------------------------------------------------
****
Demi Vollering
***
Elisa Longo Borghini, Kasia Niewiadoma
**
Puck Pieterse, Anna van der Breggen, Liane Lippert
*
Mischa Bredewold, Silvia Persico, Kristen Faulkner, Cedrine Kerbaol
