Stan Strubbe
Bradley Wiggins en Chris Froome vormden in 2012 het gouden duo van Team Sky, maar achter de schermen broeide het. In zijn nieuwe boek The Chain doet Wiggins een opmerkelijke bekentenis: de ruzie tussen hem en Froome begon tijdens de Tour de France van 2012 en duurde maar liefst negen jaar.
LEES OOK: Uitgelekt nieuws doet Evenepoel twijfelen: Keuze dringt zich op
“Een bedreiging uit eigen ploeg”In die Tour schreef Wiggins geschiedenis als eerste Brit ooit die de Ronde van Frankrijk won. Maar in de zware elfde etappe naar La Toussuire barstte het bijna. Terwijl Wiggins al in het geel reed, versnelde ploegmaat Froome op vier kilometer van de streep. “Het was het laatste wat ik ooit had verwacht,” vertelt Wiggins in The Sun. “Het maakte me zo van streek dat ik in het teamhotel dreigde te vertrekken. Mijn geest was helder: ‘Fuck it! Ik heb dit niet nodig!’”
Volgens Wiggins probeerde Froome de etappe te winnen, terwijl zijn taak bestond uit “mijn streven naar de overwinning in Parijs te steunen”. “Als je de jongens in hetzelfde tenue niet kunt vertrouwen, wie dan wel?” vraagt hij zich af. Teammanager Dave Brailsford en sportdirecteur Sean Yates moesten tussenbeide komen om de gemoederen te bedaren. “Maar vanaf dat moment voelde ik me nooit meer in staat Chris te vertrouwen.”
“Het spijt me, Chris”
Dat gebrek aan vertrouwen bleef nazinderen. In de slotrit in Parijs reed Wiggins nadrukkelijk vooraan, zogezegd om valpartijen te vermijden, maar ook om Froome geen kans te geven op het podium te eindigen. Later dat jaar nodigde Wiggins de hele Sky-ploeg uit voor een feest — behalve Froome. “Een zielige beslissing,” noemt hij dat nu. “Ik heb hem pijn gedaan, en dat had ik niet moeten doen.”
Pas negen jaar later, na afloop van de Tour van 2021, besloot Wiggins de strijdbijl te begraven. “Ik heb hem recht voor zijn raap gezegd: ‘Chris, het spijt me.’ De ongemakkelijkheid duurde al zo lang en het deed me pijn.”
Froome reageerde volgens Wiggins begripvol. “Chris was bovenal een oprecht aardige kerel. Het was zo bevrijdend om weer met hem te praten. Het was ongezond om die bitterheid mee te dragen. Weer een vriend van Chris zijn betekent ongelooflijk veel.”
