WN Redactie
Demi Vollering staat bekend als een renster die zegt wat ze denkt en dat blijft ze ook doen. De Europees kampioene merkt dat haar eerlijkheid haar geregeld kritiek oplevert, maar voelt zich niet geroepen om haar woorden te wegen. In gesprek met de Volkskrant vertelt de 28-jarige Nederlandse dat openheid voor haar een manier is om trouw te blijven aan zichzelf.
LEES OOK: Evenepoel voor vijfde keer Sportman van het jaar
“Ik kan beter iets zeggen dan erover blijven malen”“Ik weet inmiddels dat elke keer als ik mijn mond opentrek, er commentaar komt,” zegt Vollering nuchter. “Dat is dan maar zo. Als ik het niet zeg, verlies ik er juist energie aan omdat ik er de hele tijd over blijf nadenken. Dan zeg ik het liever hardop.”
De renster uit Pijnacker doelt daarmee onder meer op haar eerdere opmerkingen over het gewicht van Tour-winnares Pauline Ferrand-Prévot. Na afloop van de Tour verklaarde ze dat ze wilde laten zien dat je ook kunt winnen zonder ‘super skinny’ te zijn. Die uitspraak leverde veel reacties op. “Het was weer een eyeopener hoe mijn woorden uit hun context werden gehaald,” vertelt Vollering. “Het werd iets negatiefs over Pauline en dat vond ik onterecht. Ze won niet omdat ze lichter was, maar omdat ze zich uitstekend had voorbereid. Mensen dachten dat ik haar iets niet gunde, maar dat was helemaal niet zo.”
“Ik ga niet stiller worden”
De Europees kampioene merkte dat collega’s minder snel geneigd waren om zich te uiten over gevoelige onderwerpen. “Ik had er met Marlen Reusser een kleine discussie over,” vertelt ze. “Zij wilde er ook iets over zeggen, maar het werd haar afgeraden om geen energie te verspillen. Nadat ik me uitsprak, deed zij het uiteindelijk toch.”
Zelf is Vollering niet van plan om haar mond te houden. “Ik ga er niet stiller van worden,” zegt ze resoluut. “Maar ik wil ook niet dat één opmerking uitgroeit tot honderd interviews over datzelfde onderwerp. Soms is iets gewoon gezegd, punt.”
Topsport als harde wereld
Ondanks haar uitgesproken karakter noemt Vollering zichzelf buiten de koers juist terughoudend. “Als ik op een plek ben met nieuwe mensen, kijk ik liever eerst de kat uit de boom,” zegt ze. “In de topsportwereld blijken veel relaties na verloop van tijd nep te zijn. Dat is soms hard.”
Die harde realiteit heeft haar geleerd om selectiever te zijn in wie ze toelaat. “Ik mag anderen snel, en dat maakt het lastig als blijkt dat het niet wederzijds is. Toen ik van team wisselde, merkte ik dat sommige ploeggenoten die ik als vriendinnen zag, ineens afstand hielden. Dat ging er best pittig aan toe.”
“Op de fiets ben ik een killer, daarbuiten niet”
Vollering blijft dus scherp en ambitieus, maar met een menselijk randje. “Als ik op mijn fiets stap, doe ik mee aan die hardheid. Dan ben ik een killer en wil ik winnen,” zegt ze met een glimlach. “Maar naast de fiets is dat anders. Dan wil ik gewoon mezelf zijn. Eerlijk, open en soms een beetje te direct. Maar dat hoort bij mij.”
