Stan Strubbe
Tadej Pogacar heeft het opnieuw geflikt. Na zijn wereldtitel in Rwanda voegde de 27-jarige Sloveen zondag ook de Europese kampioenentrui toe aan zijn indrukwekkende palmares. In de Ardèche reed hij opnieuw iedereen uit het wiel na een aanval op liefst 75 kilometer van de meet. Remco Evenepoel en de jonge Fransman Paul Seixas mochten mee het podium op
LEES OOK: De Cauwer verbaast met waarschuwing voor Pogacar: "Absurd moeilijk"
“Ik hield het gat comfortabel rond de minuut”Het scenario leek rechtstreeks uit zijn WK-handleiding te komen: vroeg aanvallen, alleen vooruit en de rest achterlaten. “Ik denk niet dat het zo dominant was,” verklaarde Pogacar bescheiden na afloop. “Remco was goed en achtervolgde mij de hele tijd. Hij zette mij onder druk, ik moest blijven geven. Maar ik ben blij dat ik nu ook Europees kampioen ben.”
Evenepoel probeerde de kloof dicht te rijden, maar de Sloveen hield de voorsprong strak in de hand. “Ik hield het gat ongeveer rond de minuut. Dat voelde comfortabel aan,” aldus Pogacar.
🚴🇪🇺 | Kijk maar even goed: Tadej Pogacar in de Europese kampioenstrui. Dit gaan we volgend jaar niet vaak zien, want de regenboog krijgt voorrang! 🌍🏳️🌈 #euroroad25
— Eurosport Nederland (@Eurosport_NL) October 5, 2025
📺 Stream koers op HBO Max pic.twitter.com/I7Hw208RHk
“Ik moest zelf aanvallen, anders deden zij het”
De vroege aanval bleek geen toeval. Pogacar legde uit dat hij bewust het initiatief nam. “Ik dacht dat de derde keer over die zware klim beslissend zou zijn, maar België viel al op de tweede passage aan. Ik verloor snel ploegmaats en zag vier à vijf Belgen voorin. Dan was het beter om zelf te gaan in plaats van te wachten tot zij iets deden.”
Hoewel hij vaker bekendstaat om zijn explosieve stijl, koos Pogacar opnieuw voor een aanval uit de verte. “Ik hou niet per se van die lange solo’s, maar soms moet je risico’s nemen. Ik wilde het veld uitdunnen, en dat lukte. Ik ben blij dat ik het op deze manier heb kunnen afmaken.”
Volgens Pogacar vergde de finale nog alles van hem. “Toen Remco alleen achter me aan ging, wist ik niet of hij dichterbij kwam. Hij is zo aerodynamisch dat het mentaal zwaar bleef om mijn tempo vol te houden.”
